Aþk Secdedir Kulun Âlemlerin Rabbine

(Zaman Aþkla Örülmüþtür Örülü Olaný Çözmek Ýsteyene…)

Zaman çalandýr kendisinin farkýna varmayanýn

Zaman alandýr geçip gittiðinin farkýna ermeyenin

Zaman verendir kendisiyle yanýna gelenin gülümsetenin

Zaman gösterendir görmeyene görmek isteyen gösterendir

Zaman hakka erdirendir ermeyi dileyene hoþ geldin diyene

Zaman verdirendir ahiret için kazanç al saklama daðýt diyendir daðýtana

Zaman ne saklayana ne kaçana ne varmayana anlamak istemeyene bir azaptýr kapýsýný açar

Zaman çalana kazancýndan vermeyene kazancý olanýn kazancýna göz dikene azaptýr elinde taþýdýðý býçaktýr kasaptýr…

Zaman hesaptýr hesap var diyen

Zaman hesapsýz davranýrsan nar var diyen

Zaman kitaptýr okumayý isteyene

Zaman hitaptýr dinlemek isteyene

Zaman nakittir kazanmak isteyene

Zaman aþkla örülmüþtür örülü olaný çözmek isteyene, gülmek isteyen, güldürmenin peþine düþene cennet kapýsýdýr, cennet bahçesidir…

Aþk bir kapýna varýþla istemez demez ki haydi yarýþa, geliþidir vardýrmak barýþa kendinle âlemle bir idrak seviyesidir, gel gel demesidir, gülümsetmesidir… ‘Aþk odu önce maþuka, andan âþýka düþer.’ derler, malum, Mevla gönderir al der kulum almazsa da içeriye girer, kul tadýna varýnca der bu yolum hakka varýþým. Baþlar usul usul aþk ateþi tatlý tatlý heyecanla yakmaya önce sevilene ondan sonra sevene düþer ateþ, anlatma varma. Yol uzundur ya da kýsadýr fark etmez aþký tadan için, sarar aþk geliþiyle bir andan, dirilir can bir anda kalmamýþtýr eski can, yandýkça can olur, konuþan olur konuþacaðýný hakký sonra gönülleri bulur.

Gözleriyle konuþur gözüyle konuþur, susmasýyla konuþur. Buluþur Mevla’sýyla, varýr sevdiði bir Gönül’e güzele, kendine özele, yandýðý gibi anladýðý gibi sevilende de yakar bir ateþ, yakýlan nurlu bir ateþ, nurdur nur kokar, anlarlar derler ki birlikte yanmalý, hasreti olsa da gönülden sarýlmalý, gönül olur pervane döner nurdan ateþin etrafýnda, pervane olunca gönül gözü o ateþi görür, hayranlýðýna hayran kalýr sarýlýr, sarýldýkça nura karýþýr, bu yüzden aþýðý görünce herkes deli sanýr aslýnda olmuþtur nura karýþarak veli olmuþtur, baþý döner güzellikten, aklý gitmiþtir gönül aklý olmuþtur, âþýk olan bakar anlar diðerleri belki sonra aþkýnýn farkýna varýr ya da varmaz hep yanýlýr, kapýsý kapalýdýr bildiðimiz kapý deðil gönül kapýsý, içeriden açmaz kapatýr sýký sýký.

Pervane olan gönül aþkýný vardýðýn kendisiyle olduðunu gösterebilmek beraberiz diyebilmek çaðýrdýn geldim diye bilmek için gördüðü anda ýþýðý, nurdan aþkýn sevginin etrafýnda dönmeye baþlar, anlar baþlar. Bir gülümsemedir gülümset diye bir çaðrýdýr ya baþka nedir bu? Aþkla hayat gittikçe daralan bir çemberi vardýr, bu Mevla tarafýndan sýnanmak, yandýkça ayrý kaldýkça koþmasý için. Döner nurdan ýþýðýn aþkýn etrafýnda döner, döndükçe nurdan kaybolmak karýþmak için biraz daha yakýndan dönmek içine girmek, ýþýðý nuru yaratan Mevla’sýný görmek ister, ister, ister, ister. Yaklaþtýðý aþk nuruna yaklaþtýkça gördüðü anda aþký ilmel yakin mertebesi olarak tanýyan pervane yani gönül, onu aynel yakin bilmek istediði için gittikçe nurun içindeki çemberi daraltýyor, hasretle, gurbetle, gitmekle, söylemekle, görmeyene anlat görsün diyerek.

Anladýkça nurdan çember minber daraldýkça anlamaz âþýk bunu gönül oldu ya pervane döndükçe hoþlukla hoþ oluyor, hoþ olaný buluyor, daha hoþunun aþkýn cennetten bahçesinin kokusunu duydu ya onu artýyor, nedir hasret, gurbet aþýða kendi diyarý þevki artýyor. Þevki arttýkça da cesareti basireti artýyor, karýþýyor nura. Aþk nasiple gönlün cesaret iþidir, herkes sevmeyi aþk zan eder deðildir sevmedir basittir. Aþk gönlü pervane etmek sevdiðini insaný âlemi azizi bilmek onun dersine düþmektir cesaretle gönül kanadýný þöyle bir deðdirir nurdan ateþe, varýr kardeþe, gün görmemiþe, beklemiþe sevmemiþe, anlatýr çoðu anlamaz deli divane der, doðrudur aþkla deli divane olmuþtur cennet bahçesinde gezince kokusunu alýnca, nasýl deli olunmaz ki o güzelliði yaratan Mevla’sýndan gelmiþtir. Ýþte bu lezzettir gerisi geride kalan ise bir acý, ne yabancý ne yalancý anlar, alt tabaka yoksullar anlar ihtiyacý vardýr tanýr, kapýsýný açar yatýrýr, anlatýnca yakýn olur yakýnlaþýr, zaten âlemde Âlemlere Rahmet peygamberimizin S.A.V. Aþkýyla yaratýlmadý mý?

Dün geçen her aþksýz gün acý verir, yakar aþýðýn içini, uzak etmez geliþini. Lakin gelin görün ki acýda þifadýr ona, Mevla göndermiþtir vardýr bir hikmeti bilir artýk acý o kadar hoþuna gider ki, acýyý tatlý etmek þeker gibi etmek için koþtukça koþar aþar aþtýkça vardýkça yaþar, aþk nurunun ateþinin önünde içinde daha fazla dönmeye baþlar. Acý ve lezzeti buluþturmak karýþtýrmak için, acý bu nedenle verilmiþtir tatlý eylemek için, aþk idraktir, gelmektir, sevilmese de bunu da bilmektir, gelmeyene gitmektir her insan taþýyamaz ve anlayamaz… Birbirine zýt bu iki duygunun bir arada olmasý insanýn bakýyorsun bazen az ekmek yemekle ya da sofrasýnda üç gün et varsa dördüncü günü yoksa basýyor talihe þansa bahta feleðe çatmaya ah ah! Þimdi aþkla olmak nasýl mümkün olsun böylesi bizlerle? Aþk bize bu anlatýmýyla, azap varsa azabýn sonunda ferahlýkta vardýr durma acýyý azap veren dikeni kaldýr bu senin görevin sen acýnýn içine þeker gönlünü kat dikenleri gönlünle elinle al dikeni sana batsýn, diken nedir anla bil kaldýr dikenleri âlemde der.

Aþk secdedir kulun Alemlerin Rabbine, dünyaya gönderenine, her þeyini verene, istemeden verene, içine az dert koymuþsa kabulüm diyene az sonra bitecek olaný bilene, biz yazana siz okuyana anlayana cana varana, cananýn canýný aziz bilp sarana… Rabbini kendini bilene, insaným ben diyene… Aþk günde beþ vakit Rabbim çaðýrýr çaðrýný Rabbim duydum, çaðrýna geldim demektir

Ýþte aþk böylesine lezzettir ve lezzetli olmasýndaki sýrrý budur bunu anlamak yakalamak aþkla gereklidir, gerisi dedikodu etmektir, kazanç peþinde yürümektir tir tirde tir… Yalnýz bu beleþ deðildir, karþýlýðýnda nurdan nur aþka sahip olursan böylesine yüklediði yükü vardýr, varanlardan olmak dileðimle, vesselam.

Mehmet Aluç