Lütuf kapısı değildi benim yüreğim
Bu cevri niye bize hak gördün sultanım
Mihnetle doluyken benim gönül tereğim
Sevdamı niçin yılkıya sürdün sultanım
 
 
 
Kar beyazı utandıran tenin gibiyken
Hayalde bile her daim senin gibiyken
Kuytulara defnedilmiş cenin gibiyken
Neden halimi yadlara sordun sultanım
 
 
Ecele haber salmışken aşkın ıskatı
Ruhuma dua isterdim, tenim kaskatı
Halime şahitken arşın yedinci katı
Sen  ne şekilde huzura erdin sultanım
 
Parantez içi olsa da gülerken yüzüm
Sevgi nehirleri gibi  çağlardı özüm
Acılarımla hemhalken benim önsözüm
Ne hakla gelip kanıma girdin sultanım
 
 
Aşk mavisiyle boyarken kara bahtımı
Ben bir tek sana açmıştım gönül tahtımı
Mücbir sebeplerince yok sayıp ahtımı
Beni vasıfsıza bir kul gördün sultanım
 
 
 
Öksüzce yaralarımı bilenimken sen
Tükenmeyecek aşk ile gülenimken sen
Peşimden hak divanına gelenimken sen
Neden sırrımı açığa verdin sultanım
 
 
 
Madem sevgide zahiri ayıptı hükmüm
Madem yazan kalemince kayıptı hükmüm
Mademki kavli sözünden seyip di hükmüm
Yar deyip nefsimi niye yordun sultanım
 
 
Pervazsızdı can pencerem soğuktu aşım
Mor boyalıydı kaderim dardaydı başım
Hiç aklına gelmedi mi eğdiğin kaşım
Kısa yoldan defterimi dürdün sultanım