Bir düþün tülünde terennüm eden yüzümde saklý hazan bahçesi ve martaval okuyan kuþlar gazel yüklü gecenin mahzun peçesi.

Hoyrat düþlerin hazin çeþmesi sükûn dileyen bir öncelik ve göðün çatýsýnda selama durduðum aþkýn arka bahçesi.

Zamaný uyuttum da geldim hafýz ve þehvetli söylemleri duymadan aþký rencide edenleri görmeden geldim.

Çýktýðým yolda çýkmadýðým dað tepe kalmadý hem ve minnet dahi etmeden gölgelere kendi gölgemi dahi kovdum ayaðýmýn dibinden.

Ýnleyen bir fasýldý.

Çemkiren iblis.

Sözcüklerim yalýndý ve temiz týpký dündeki saflýðým yarýna sunduðum gündeki acýlarý el bebek gül bebek uyuttuðum.

Zemin taþlýydý.

Hafýza yaþlý.

Yaslý olan kuþlardý ve niyazýmda saklý sükûn.

Hecelerimi b/öldü yetmedi. Ýhbar ettim günümü kaldým yarýna.

Gönlümü hoþ tutan kimse kindar bir nefsin dahi düþerken gölgesi üstüme tüm beyazlýðýmla boyadým yeri göðü hatta sýðamazken yere göðe.

Kimi zaman güldüler arkamdan hatta yüzüme.

Yüz bulamadýlar içindeki sefil çocuktan ve mazlum yüreðimde saklý nice umut ve dua sýrtýmda çýnarým içimde yanardaðým üstelik y/andýðým için için hem mezarlýk bekçisiydim ölü çiçeklerin ki ben de bir çiçektim açmaya dair umudu saklý belki de kurumuþ yapraklarým sayýklarken sevgiyi ve hayatý.

Hayat ne miydi?

Ne deðildi ki, hafýz?

Kimlerdi gördüðüm üstünde hüzün hýrkasý.

Kimlerdi gördüðüm üstünde kürkü ve þatafatlý doðasý ki.

Ýçtenlikti asla sýrýtmayan hem doðallýðý dahi darp etmiþti insanoðlu.

Bir hazan bahçesi göðün bitiminde ve aþkýn rüyasý sözcüðün her hecesinde.

Martaval okuyan saksaðan ve baykuþsa bense dikmiþtim gözlerimi yola beklediðim huzur ve mutluluk elbet saklý inancýn muhteviyatýnda.

Düþtü dilimden nicesi ve gözümden.

Gözden düþen bendim belki de kiminse çýkardýðý gözden.

Sevmekle iþtigaldim ama üstelik bir ömür ve yazýnýn katýksýz kazanýmý daha çok sevmelere dair yazdýkça ömrün güncesini.

Dündüm ve bu gün.

Yarýna biat nice hüküm bekleyen duvar dibinde ve duvar saksýsý gülüþleri unuttum ben insanlarýn ölü belleðinde.

Týrnaklarýmla kazdýðým.

Avuç avuç da üstüme toprak attýðým.

Kimdim ben, hafýz? Ya, seni?

Biz olmaktan ötesi var mýydý hem?

Rabbin sunumu ve aþka göðe eren baþýmýz elbet tutanaðý ömrün oysaki sözcükler asla saklý deðildi o yýldýz haritasýnda bilakis kýblemiz ve yanýp tutuþtuðumuz aþkýn hicvinde sökün eden bir inançla körüklerken hayatý umudun solmayan titrinde yarýnlara uzanan elimiz ve düþlerin bekasý…