SUSMA!

Yine gözlerin buðulanmýþ,

Birazdan sulu sepken aðlayacak,

Kendi hüznünde boðulacak gibisin.

Günlerdir suskun, üzgün

Mühürlenmiþ dudaklarýnla,

Gecenin karanlýðýna sýðýnacak,

Kendi kendine konuþacak gibisin.

Sessizliðin kurþun gibi çöktü içime,

Bilinmez hâlini çözemiyor aklým,

Tadý tuzu kalmadý yediðimin, içtiðimin,

Yemin olsun ki dayanamýyorum

Kulaklarýmý çýnlatan sessizliðine

Aðýr geliyor yorgun yüreðime,

Bu, siyahtan daha siyah mâtemin.

Ne olur susma, konuþ,

Hatta konuþma…

Baðýr, çaðýr, çýðlýk at,

Ýnletsin gök kubbeyi sesin,

Kýrýlsýn yüreðinin zincirleri,

Ateþ gibi yakmasýn nefesin.

Ne olur susma,

Acý olsa da söyleyeceklerin,

Darýlmam, kýrýlmam sana,

Katlanýrým, kan tükürsem de söylemem,

“Kýzýlcýk þerbeti içtim” derim.

Yeterki… Yeterki konuþ benimle.

Bitsin þu çýldýrtan sessizlik,

Revâ mý bize, yanýmdayken çektiðim sensizlik?

ÞÝÝR

aslanyýlmaz#sürgünadam#

SESLENDÝRME

Mehmet Fikret ÜNALAN