GİDİYORUM...

Zaman benden rövanşını almazdan evvel,

Varlığında büyüyen yeşillikler gibiydim.

Güneşini, suyunu, istikbali isterdim.

Maviyi deryalar kadar,

Sabahın gökyüzü kadar,

Mor başlı ateşler kadar

Çağlar yansın isterdim.

Sarmaşıkça savrulup ya da çokça tutunup,

Telaffuz sıkıntısı çekmeksizin yar olmak,

Şimşeklere dokunup

Lambalarına dolmak

En samimi, en temizi

Fakat mumlar delici…

Gölgende semaha durmuş tökezliyorum.

Ve sanırım son küfrü mumlara ediyorum.

Bir andı ki kitabetten cayıp hitabetleşen

“söz”lenen ifadeler nefesimle çakıldı.

Zemini pürüzsüz addedip hesapladım

Henüz birkaç tane bile değildi adımlarım.

Dillenip ucuzlayanlar

Ayağıma takıldı.

Kelamı sırlandırıp gidiyorum, şaşırma.

Gelişimde de yoktu karıncanın duası.

Yollarına serptiğim ekmeğin kırıntısı

Tam kıvamında sıcak,

Dönüş kolay olacak.

Belki flu bir derdin dört yapraklı yoncası

Ve de bir kâtibin en tanımsız imzası,

Kalp çarpıntılarıyla kanıma karışacak.

Hiçbir şey de bırakmadan

Hiçbir şeyde de kalmadan,

Kelamı sırlandırıp gidiyorum,

Şaşırma.

aslanyılmaz#sürgünadam#

20.01.2025