Zahide ana bir komþusundan yufka ekmek tandýrý sipariþi almýþtý. Oðlu Ali'ye “hadi gidelim de torpaklýktan birez gýrmýzý torpak getirelim, þu tandýrý bir an evel yapýyým da elimiz üç beþ guruþ para görsün” diye yal yal yalvarýyordu. 
             “Amaan ana benim boon çok iþim var, yarýn tarlaya gidip Tahsin emmimle arpa biçeceðiz. Ona haber vermeye gidecaam, ben katýrlarý arabaya koþuncaya kadar sen de kazmayý, küreði hazýrla.”
             Zahide ana yýllar önce bir baþka köyden bu köye gelin gelmiþti. Gelin olduðu bu aile çok yoksuldu. Yýllar ne çabuk geçmiþ, hasta olan kocasý ölmüþ, üç kýz bir oðlan çocuðuyla bir baþýna kalmýþtý.
             Bir müddet sonra kayýnlarý onun tarlasýný, evini ayýrdýlar. "Sen bize emanetsin, yetimlerin baþýnda otur" dediler. Zamanýnda kendi köyünde ebesinden çamurla yapýlan ekmek piþirme tandýrýný dökmeyi öðrenmiþti. Tarladan çýkan bir kaç kile buðdayla kapýdaki iki inekten yað, yoðurt, süt ürünleriyle çocuklarýnýn katýðýný temin ederken, bunun yanýnda tandýr dökme iþini yapýyor bundan da üç beþ lira ek gelir saðlýyordu. Artýk oðlu Ali büyümüþ, çiftin ucundan tutar olmuþtu. Karasabana öküz koþup tarlalarý sürüyor, ekiyor, kaðnýyla da taþýyordu. Bu tür çiftçilik çok zordu. Zahide ana biriktirdiði biraz parasý ile oðlu Ali'yi yanýna alarak kendi köyüne gitti. Dönüþünde ise bir at arabasý, iki katýr, bir de pullukla neþe içinde kocasýnýn köyüne geldi.
             Moru'nun Ali, katýrlarý kendi huyuna suyuna alýþtýrdý. At arabasýna binip de kamçýyý havada þaklattýðý anda daha kamçý katýrlara deðmeden hayvanlar dörtnala adeta uçuyorlardý. Ýþleri yoluna girmiþti, katýrlarýn onun yanýnda traktörden pek farký yoktu. Onlara yemin en iyisini yediriyor, týmarlarýný yapýyor, ahýrýn temizliðine çok önem veriyor, vakti gelince kuyudan suluyordu. Köyde traktör, ancak beþ altý evde varken artýk çiftçilik öküzlerden yerini atlara devrediyor, katýra pek önem veren olmadýðý için adý Moru'nun Ali ya da Katýrcý Ali'yeye çýkýyordu.
             Ali'nin çalýþkan oluþu, çiftçiliði de baþkalarýndan daha iyi yapmasý atý, arabasý, çifti çubuðu olmayanlarýn dikkatini çekiyor, bu yüzden ona tarlalarýný ektirip biçtiriyorlardý. Çoðu da "tarlaya daha çok özen gösterir" diye hasat ortaklýðýnda Ali'yi tercih ediyorlardý. Bunlardan biri de Emmi oðullarýndan  Tahsin ile kardeþi Hasan'dý. Tahsin'le Hasan vakti gelince ortak çelikçilik yapýyorlar, ara sýrada köyden buðday, mercimek satýn alýp zahireciye satarak geçimlerini saðlýyorlardý.

             Uzun bekleyiþten sonra düþen sýcaklarla ekinler olgunlaþýyordu. Köylü erken yetiþen mercimeði yolduktan sonra sararmaya baþlayan arpalarý "kimse çiðnemesin" diye önce yol kenarýndan baþlayarak sonrada tamamýný týrpanla iþlemeye baþlamýþlardý

             Tahsin'le Ali sabah at arabasýna atladýklarý gibi tarlaya ulaþtýlar. Ali katýrlarý iþlenmiþ bir arpa tarlasýna üzerindeki koþumlarý çýkarýp yanýnda getirdiði urgan ipiyle yere sikke çakýp baðladý. Yavan yaþþýk yanlarýnda getirdikleri çökeleðe bir soðan, iki de yarý göðlü domatesi doðrayýp yufka ekmekle karýnlarýný doyurdular. Akþamdan düþen çýð daha kalkmamýþ ekin ne de olsa yaþtý. Onun kalkmasýný beklerken Ali tönge için çýtlýk otu toplamaya giderken Tahsin de örsü yere çakýp týrpanlarý çekiçle dövmeye baþladýðýnda güneþ de Seyfe Gölü'nün üstünden doðuyordu. Önce ortalýðý bir kýzýllýk kapladý göl adeta bir camýz kesilmiþe döndü, sonra sararmaya baþladý.
             Tahsin'le týrpan çalmada, mercimek yolma da kimse baþ edemez, hýzýna yetiþemez onun gerisinde kalýrlardý. Hele týrpan töngesi yapmada köyde onunla yarýþacak kimse yoktu. Üçgen þeklinde yaptýðý tönge takýldýðý bacakta adeta bir kuþ gibi hafif olur, takanýn bacaðýný yormaz, bir tek sapý tarlaya dökmezdi. Týrpan taþlamayý babasýndan öðrenmiþ, onun çekicinin darbesini yiyen týrpan adeta ustura kesilirdi. Bunu bilen emmi oðlu Ali yanýnda getirdiði týrpan taþýyla bunun olmayacaðýný bildiði için týrpan iþini Tahsin emmisi ne býrakýp çýt çýt otu toplamaya kaytarmýþtý. Artýk töngeler yapýlmýþ, bacaklara geçirilmiþ, týrpanlar ekin biçme tavýný almýþtý. Güneþ de artýk ýsýtmaya baþlamýþ yavaþ yavaþ da çýð ortadan kalkýyordu.

            Güneþ yükseldikçe enginde olan tarla cayýr cayýr yanmaya baþlarken, sýcaklanan Ali göö bocayý kafaya dikiyor, harareti biraz geçiyor, bir daha deniyor olmayýnca kendisini at arabasýnýn gölgesine darýn atýyordu. Kaçýþýnýn ikinci nedeni ise týrpanda Tahsin emmisine uyamamasý, geri kalacaðýný anlayýnca da su veya tuvalet bahanesiyle kayýþ yarmasýydý. Vakit öðleye yaklaþtýðýnda bayaðý yorulmuþlardý. Gözleri Ulu yoldan gelecek Zaade anayý ararken, bir yandan da yanýnda getireceði yiyeceðin meraký içindeydiler. Beklemeleri fazla uzun sürmedi. Zaade bacý onlara, “Golay gelsin uþaklar, hadi siz biraz yemeðe kadar dinenin, ben de þu iþlediðiniz saplarý yýðýn yapayým” diyerek at arabasýnda asýlý duran oraðý eline aldý.
              “Ali yavrum, bu senede sen böyle biraz periþan ol da seneye ölmezsem sana tohum ekmek için mibzer, biçmen için de orak makinesi borçlanýp harçlanýp alacaðým. Belli ki bu iþ böyle olmayacak.”
             Ali ve Tahsin'de onu dinleyecek hal kalmamýþ, hamlýk ve yorgunluktan kendilerini zor kötek arabanýn altýna atmýþlar, horultularý gökten duyuluyordu. Zaade ana onlar uykuyu alýncaya kadar bayaðý çalýþmýþ, orak elde fýr dönmüþ, zaten nasýrlý olan ellerine sap ve orak zarar vermemiþ, az su toplasa da bayaðý üç dört yýðýn yapmýþtý. Getirmiþ olduðu çýkýyý açtý, piþirdiði bulgur pilavýndan aradan bunca zaman geçmesine raðmen hâlâ buhar çýkýyordu. Hemen iki soðan þakýladý, kesedeki süzme yoðurdu hoþaf tasýna dökerek iyice karýþtýrýp ayran çalkamacý yaptý. Ýçine iki domates doðrayýp tahta kaþýkla karýþtýrdýktan sonra tuzunu attý.
             Yere serdiði sofra bezinin kenarýna yufka ekmeði ve yiyecekleri yerleþtirdikten sonra uyuyanlarý uyandýrdý. Yýðýnlarý gören iki emmi oðlu, “Dýþarýdan babalýk mý çaðýrdýn, yoksa bu kadar yýðýný bir kadýn tek baþýna yapamaz” dediler.
             “ Zevzeklenmeyi býrakýn da karnýnýzý doyurun, þurada aþama ne galdý. Yarýn da Tokdemirde týrpan sallýyacaanýz.”
             Karný doyan iki ortak hem laflýyorlar, hem de iþtahla týrpan sallýyorlar, Zaade ana da arkadan saplarý toplayýp yýðýn yapýyordu. Vakit ne çabuk da geçmiþti, dýþarý akþama yaklaþýyordu.
Belli ki tarla gündüz bitmeyecek iþ geceye kalacaktý, bereket ki o günlerde ay dolunay da olduðundan ýþýk sorunu yoktu. Ali, “ana sen durma köye git. Biz Allah'ýn izniyle burayý gece de olsa bitirip eve gelirik” dedi.

             Zaade bacý, “Oðlum gendinizi fazla yorup da hastalanmayýn. Týrpan adamý çarpar, zaten hamsýnýz. Olmazsa yarýn kuþluk vaati gelir öyle bitirirsiniz” diyerek köyün yolunu tuttu.

              Týrpan salladýkça tarla adeta gözlerinde büyüyor, büyüdükçe de bitmeyecek gibi oluyordu. Öðleden artan yemekten ne kaldýysa akþam aceleyle yeyip bitirdiler.

             Ýki sokum artýkla doymak ne mümkün, çalýþtýkça acýkýyorlar iþi de sabaha da býrakmak istemiyorlardý. Þahman buðday ekili komþu tarladan bolca biçip yaktýklarý ateþte üterek yediler, ütme yaktýkça testiyi elden düþürmediler.

              Týrpan, tarla artýk bir yanda kalmýþ, ne yemeden vazgeçiyorlar, ne de köye gidebiliyorlardý. Ay ýþýðýnda bir iki týrpan sallamaya çalýþtýlarsa da geçen zaman içerisinde açlýklarýný gideremeyen ütmenin içindeki þahman buðdayýnýn taneleri önce onlarýn karýn ve baðýrsaklarýnda rahatsýzlýklar baþlatmýþ, sonrasýnda da ishal olmuþlardý. Sabaha kadar rahatsýzlýklarýndan tarlanýn içinde oturmadýk yer koymamýþlardý.

             Sabah gençlerin eve gelmediðini anlayan Zaade ana eline aldýðý azýkla tarlanýn yolunu tuttu. Tarlaya vardýðýnda gördüðü manzara karþýsýnda donup kaldý. Uykuya yeni dalmýþ olan oðlu Ali'yi dürterek zor kötek uyandýrdý, yerdekilerini ona gösterip “oðlum burada celepçinin öküz sürüsü mü yattý” derken þaþkýnlýðý gözlerinden okunuyordu.   

NOT: Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek mirasçýlarýný rencide etmek için yazmadým.

ERDOÐAN ÇALIÞKAN 05 01 2012 GERÇEK YAÞANMIÞ HÝKAYELER