Ýstediðim Bir Coþku Oda Yok!

Düþünüyorum çünkü düþünüyorum, hayatýmda hayatýmýzda bir þenlik olsun diye, baharýn esintileri essin diye lakin ne de bahar esintileri ne þenlik var etrafýmda, yalnýzca düþüncelerimle gönlümde var! Asýl hayatýmda/hayatýmýzda etrafýmýzda/ etrafýmda olmamasýnýn asýl meselesi nedir bunu da bilmiyorum! Düþündükçe çýkmazlara giriyorum çýkamýyorum! Mesele nefes almak yaþamaksa doðru, duygusuz hissiz olmaksa doðru, gönülde duygu hisleri saklamak çürütmek ise… Doðru yapýyoruz lakin kime neye göre neden? Asýl mesele gülümsemekle yok olacaksak olmayýz, bakýn gülümseyemediðimiz/benimseyemediðimiz için yokuz, birbirimizle yaþadýðýmýzýn farkýnda dahi deðiliz! Daha hangisini sayayým asýl mesele nedir?

Hepsi benim mi olsun? Zaten yaþarken nimetlerden faydalanýyorsun zaten fazlasýný alýp yýðmak çürütmeyi neden isteriz ki? Karnýn doyduktan sonra fazlasýný yemek mümkün deðil, aç gözünü de yýðdýkça doyuramayýz ki! Ah asýl mesele insan olmaksa yaptýklarýmýz yanlýþ. Ben geliyorum yanýna sende gel, gelmez! Ben seviyorum sende sev, sevmez!

Kuþlar gibi gelin uçalým demiyorum

Gönülden gönülle muhabbetle olalým diyorum

Muhabbet deyince herkesin elinde telefon deliriyorum

Kendi yalnýzlýðýnýn kuyusuna düþmüþ uzat elini diyorum duymuyor

Farkýna varmasý için ne yapýlmalý inanýn bilmiyorum

Acaba diyorum mavi pelerin mi taktým sýrtýma havalarda fazlamý uçuyorum? Hayýr, lakin pembe hayaller düþlerle etrafýmý süslemek istiyorum olmuyor, söylesen anlaþýlmýyor asýl mesele anlaþýlmakta deðil, uzlaþacak farkýna varýlacak bir zemin bulmak! Bu sancýlar sanki ölümün sancýlarýna eþ, lakin ölümle sonsuz hayatýn kapýlarý açýlýrken, yaptýklarýmýzla ancak hasret kapýlarýný açýyor ve nedense ve nedense fark etmiyoruz! Ýstediðim bir coþku oda yok! Galiba bende de fazla akýl yok… Olsaydý etrafýmda/etrafýmýzda insanlar olurdu çok. Baksanýza herkes birbirinden kaçarken yaþadýðýmýz deðil mi bir þok? Þok deðilse öyleyse nedir bu? neyimiz yok? Yoksa bu elimizdeki nedir Thise bok? Selamlarýmla

Mehmet Aluç