Ay Nazlı Yar
Ömrümün son baharında geldi
Örste yazılmış mektubun
Göğsüme bastım, ateş
Gözlerimi kapattım öylece durdum
Ay Nazlı Yar!
Başın sinemde gülüzarda uyandım
Adın usulca kıvrıldı dudağıma
Avuçlarımda uçurum çiçekleri büyüdü
Çığ koptu karlı dağlarımdan
Üşüdüm, buza değdi umudum
Nefes alamadım
Ağladım
Çöken dizlerime derman olamadın
Aklımda sensizlik pervaneyken
Hasretin yükünü doldurmuşsun gül kokulu zarfa
Mektubunun bir ucuna gözlerimi oturttum
Diğer ucuna ellerimi
Nerelerdesin
Gelmedin, gelemez miydin?
Biraz daha sevemez miydin / demişsin
Beni canımın içinden vurmuşsun
Ay Nazlı Yar!
Cesetlerime basıp uzaklara vurmuşsun
Oysa
Gitmelerden arta kalan yanım yaralıydı
Kapında halayıktı Leylan
Sana çıkan bütün yollarda
Yanı başında, narında
Adamım canında
Naçar ruhum ayaklarının altındaydı
Utangaç kırlangıç kanatlarından
Pervasız usulca sol yanıma ilişti
Sana sarılmayı umarken
Heyhat! Örekede kollarım kendine çevrildi
Ayrılığı cana mühürlemişsin
Eylülün son hüznünde / bu son name
Türküm Kasıma varmaz
Kirpiklerine kırağı olmaz yasım
Ay Nazlı Yar!
Ecel koynumda / nikâhım sana duyurulmaz
Nevim Karahan
(
Ay Nazlı Yar başlıklı yazı
Nevm Karahan tarafından
20.03.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
