Ay tutuldu bu gece:

Bak, en irisinden en sadesinden.

Bense sana tutuldum elbet tüm vücudum tutuldu da ayýn neþrinden.

Neylerim sahi, neylerim ýþýksýz geceyi gölgeli sevgiyi? Hem sevgi deðil mi hasýndan aydýnlýk sevgi deðil mi ham yüreðin piþtiði.

Temkinliyim bu sefer, Züheyla.

Yâd ettiðim ne dünüm ne de günde kaybolmuþluðum.

Bir mazeretse sunamadýðým sen, Allah’tan sor beni asla da sorma eþrafýmdan: ne hindir onlar hem de riyakâr. Ama bilirim de beþ parmaðýn bir olmadýðýný.

Rengim ela bu gün Züheyla.

Saçlarýmdaki aka bakma sen: bak sadece yüzümdeki aka.

Kararan göðe de aldanma gün doðmadan neler doðacaktýr Züheyla.

Kalbinin sesini dinle mademki yüreðindir kýrmaya korktuðum elbet her yürekte saklýdýr Kâbe, aþksa kýblemde saklý bir rayiha.

Düþlerimi çimdikliyorum ve anlýyorum ki uyuyan ben deðilim yine de aldýrmýyorum en azýndan minyon bir sevgi ile idare etmenin güzelliðini yaþýyor gerçekler ve patavatsýz kalbimle düþüyorum yola.

Mevsimlerden en güzelini yaþýyorum ve içimin söküklerini dikerken parmaðýma kalem batýyor.

Kala kalýyorum ve aldýrmadan iþimi tamamlamaya çalýþýyorum.

Be sefer kapý çalýyor.

‘’Kim o?’’

‘’Ismarladýðýnýz þiirler postaya verildi.’’

Demek ki bana posta koyan kimse az sonra þiir olup ulaþacak adresime.

Temkinliyim artýk yine de sevmekten alýkoyamýyorum kendimi ama habersiz ama izin almadan.

Sökükleri dikmeyi tamamlayamamýþken bu sefer telefon çalýyor.

Ýç sesim arýyor beni elbet meþgule veriyorum ne de olsa müþkülüm hep iç sesten yana bu sefer dýþ ses bastýrýyor.

Her duygunun ayrý bir albenisi var ve al basýyor düþlerimi yeniden çimdikliyorum ve asýlý kaldýðým göðün acil çýkýþýna yöneliyorum ne de olsa dünyaya dönmek adýna ayaklarým yere basmalý bu yüzden kanatlarýmý katlayýp rafa koyuyorum ve elbet fabrika ayarlarýma dönüyorum.

Kapý çalýyor.

Komþu Mediha gelmiþ. Ýçeri buyur ediyorum.

Sonra sen arýyorsun, Züheyla ama sesini alamýyorum belli ki alýnmýþsýn bana. Hiç kalbini kýrmak ister miydim Züheyla gel gör ki sen yanýmda yokken aklým baþýmdan gidiyor ne de olsa ahretliðimsin sen benim ve aheste aheste yola koyuluyorum elbet dünya iþlerine dalýyorum yeniden.

Dýþ ses zaten baskýn olan aldýrýþ etmesem de adýmý duyuyorum sanki sýfatlar uçuþurken ve acil çýkýþ kapýsý arýyorum yeniden.

Mediha kahvesini içip kalkýyor.

Benimse içim kalkýyor.

Bu gece ay tutulacakmýþ, Züheyla.

Benim nutkum tutulmuþken bir de bu aþka tutulmuþken ay tutulsa ne ki, Züheyla…

Elbet þarkýlardan fal tutuyorum.

Kahve içmeyi de býrakýyorum o gün ne de olsa üç vakte kadar þiir görüyorum. Her gördüðüm sensin.

Her þiir ise hüzünle ulaþýyor adresime.

Sen gelmesen de Züheyla ben zaten senleyim.

Bir daha sevmek mi?