‘’Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu ağlardım
Beni sevmiyordun bilirdim
Bir sevdiğin vardı duyardım…’’(A.
İlhan)
Mevsimin suçu ne?
Sessizce ektiğim düşlerden
Ördüğüm iklimlerden…
Aşkın nakkaşı olsa kalemim
Kime ne içimde saklı sessizliğim?
Bazen rüştünü ispatlamak adına tüm
gerçeklerin
Gerçekçiliğim ve gerekçelerim…
Ah, tüy kadar hafif olsa da vicdanım
Elinden çektiklerim yetmedi mi?
Bir yatır gibi gezindiğim
İçimde kalan binlerce ukde
Kimi zaman yazmak istediğim son bir
şiir son bir hutbe
Haraç mezat sevenlerden olmadım hem
Ömürlük sevdiğim onca insan
Gel gör ki nefsine tapınan
Hele ki dünyanın nimetlerinden
Bana ne bana ne?
Salındığım değildir içimi kıyan
Alındığım illa ki yok sayıldığım
Serildiğim şu yolda sarkıtı yüreğin
En çok da kendime batırdığım onca
diken
Sönen hayallerim
Sevdiğim cümle âlem uçuşan
balonlardan
Geride kalan üç beş dize
Sarmalında aşkın
Sessizliğinde yalnızlığın
Sevip de kalabalık bildiğim
Saydığım kimse tarafınca tefe konan.
Çalgılar sustu o gün
Hangi çengiydi sahi beni benden eden?
Gözlerinde kaybolduğum andan
Başlayıp da eremediğim nihayete
Varsın şerh düşsünler deli diye
Veli olmadığım ne malum?
Verilen onca yanlış hüküm
Sevebilmenin bir meziyeti bildiğimse
özlem
Ah, bitimsiz bir eziyet ile rencide
edildiğim düzen.
Sürmanşet şiirler
Sürme çekmediğim gözlerinde
yıldızların
Gülümsemek bahşedilen
İlla ki ben ve umudum yarı yolda
bırakılan.
Recim edildiğim
Resmettiğim binlerce duygu
Abartısız sevdiğim içimden gelen
Bir desturla uğurladığım mutluluğun
Bir adım sonrası olsa ölüm ne ki?
Yaşarken ölenlerden olmadım ben
Sevip de çoğaldığım anbean
Kayrasında hasretin
Kaybolduğum nice zaman
Çıkmayacak olsa bile bu aşk yarına
Mecazi bir firardır benimki
Elbet kendimden olduğum
Sür-git hezeyan
Tutsağı olduğum bitimsiz heyecan
Küredikçe umudu ve sevgiyi yanıp
tüten…
Dilemması düşlerin
Dil yarası değil de sevdanın
Yürekteki yangındır şiirlere meze
Edindiğim rütbe serptiğim umudun
yerine
Düşen gözlerimden bunca yaşın
İzdihamı sürüklerken beni uzak
iklimlere
Hala saklı tuttuğum
O bahar havası
Bir hüzün resitali olsa hayat gün ve
gece…