Düþlerimi matkapla deliyorum ve deliþmen ruhumu monte ediyorum az sonra baþlayacak saðanaðýn huzurunu þimdiden giyindim.

Göðsümde saklý bir sevinç ve içimdeki nakkaþ dýþ dünyamsa boyalý genelde insanlar efkârlý bu yüzden olasý bir yaþsa düþen gözlerimden…

Ah, devamý yok iþte çünkü süt liman deðilim ama annemin ak sütü gibi de helaldir yediklerim ve yazdýklarým.

Bir dilim ekmeðimi bile paylaþýrým cihanla bu yüzden içimdeki rakkaseyi ihya ediyorum kurduðum düþlerle belki de portatiftir çýktýðým sahne adýna hayat denen bazen çelimsiz bacaklarýyla yarý yolda kalan elbet iþ de bende bitiyor ve kaldýðým yeri iþaretliyorum ne de olsa ömrü b/öldüm bir kere defalarca.

Sirayet eden duygularla teselli bulduðum ve iþte her yazdýðýmda tecelli eden o bitimsiz huzur ve tüm ömre yayýyorum bu havayý.

Köhne deðildir hem benim ruhum ve asla tek kullanýmlýk olmayan duygularým elbet kurduðum alarm öncesi kurduðum o nazenin çatýsý günün geceden firar etmemse nasýl da olasý ve fiyasko ile sonuçlanan mazimde saklý bir sükûnet þimdilerde en ihtiyaç duyduðum belki de gölgemle kavgalý olduðum günleri yavaþ yavaþ geride býraktýðým.

Bir mýsra dilediðim.

Bir rakkas ise kalemin fendi.

Fevri yüreðim ama sevdiðimde devasa bir rahmetle dolup taþan üstelik farklýyým ben insanlardan hele ki hemcinslerimden yana deðil artýk kaygým ne de olsa örtüþtüðüm fazla bir þey yok günümüz insanýyla elbet öncesinde de illa ki firar ettim efemine bir bakýþ belki domestik bir ihtiras ve hala masum kalmanýn ibaresinde saklý iken kendimi epey geri çektiðim ve iþte mazbut ve tutucu fýtratýmla asla da süklüm püklüm olmadan yaþamanýn bana verdiði gurur.

Topraðýmda saklý nem.

Neminde yüreðin saklý kimi zaman matem.

Mahrum kaldýðýmsa hiçbir þey ne de olsa çocukluðumdan bu yana hiçbir þeyden mahrum kalmadým en çok da içimdeki potansiyel sevgi ile bazen çýtkýrýldým olsam da çýt dahi çýkarmadýðým ömrün bu son demlerinde hayli kýzgýným bir o kadar kýrgýn.

Meali olsa olsa huzurun þerit deðiþtiði.

Metanet yüklü olduðumsa aþikâr.

Tefe konmuþ çocuk kalbim bazen tek bir sözcükle bile coþup kulvarýmda sadece kendimle yarýþ halinde iken.

Münzevi kimi gölgeler.

Muhteva edense rivayetlerin odaðýnda reva görülen…

Kap kaça uðrayan çocukluk hayallerim ve ilk gençliðimde defansta oynayan yüreðim ve tevazu yüklü varlýðýmla bazen üstüme basýp da ezmek isteyenlere verdiðim yanýt.

Hani mezardan babam çýkýp gelse deðiþmeyeceðimin de garantisi zaten dünden vermiþken.

Çocukluðumda hem uysal.

Ýlk gençliðimde azýcýk isyankâr…

Üniversite yýllarýmda ise nasýl da yalnýz ve münzevi ve aþkla asla aram iyi deðilken aþký kitaplarda bulduðum ve öðrenciliðimi tüm hücrelerime zikrettiðim.

Bir düþ olma ihtimalim de var hani.

Aþkýn þahikasý ve pervasýz yüreðimde gidip gelen o sarkaç aslýnda kefedeki dengesizlik elbet mantýðýma sürtüþen illa ki duygularým ve hayatýmýn sadece þu son sekiz senesinde huzuru her gün yaþadýðým elbet iç sesimi özgür býrakýp tüm ömürlük köleliðimi en azýndan yazarken sonlandýrdýðým.

Hüküm veren zaman ne ki?

Hele ki zamaný ve mekaný da tüm gücüyle darp ettim mi…

Bir mikado çöpü belki de gözümün önünden gitmeyen ve sadece dört ya da beþ yaþýmda iken deli gibi oynadýðým ve efkârýma sadýk bir çocuk olmanýn yaný sýra hayal dünyamda sýnýr tanýmayýp çocukluðumu oyuna ve sevgiye adamýþken…

Þerit deðiþtiren nice duygu.

Þekli þemaili olmayan kimse kalp gözümde bir çehre ruhumda ferahlýk bedenimde zindelik nakþeden huzur öncesi dopingli iken coþkumda ve sevgimde sýnýr tanýmadýðým yine de insanlardan aldýðým büyük darbenin ertesinde kabuðuma çekildiðim de yalan deðil hani ama bir þekilde intibak etmek hayata ve kalemin bitimsiz coþkusu ile yaþýmý dahi hissetmediðim ve yasýmla tombala oynadýðým elbet þiirlerim çinko yazýlarým ise demir aðýrlýðýndaki sýkýntýmý hafifleten.

Ýhbar ediyorum elbet kendimi.

Ýsyan ettiðimse içimdeki karmaþýk mekanizmayý tamir etmenin en güzel yolunun inanç ve yazmak olduðu gerçeði ile yüzleþip aslýnda dünden firar ettiðim bir ömrün alt geçidinde saklý bir bedevi gibi sürüklendiðim peþinden elbet aþkýn kozasýnda saklý bir ipek böceði en azýndan yazdýðýmda bir kelebeðe dönüþüyorum ta ki bir gün sonraki ilham perimin verdiði randevuya da sadýk kalmanýn verdiði huzur ile müptelasý olduðum sözcüklerim aslýnda aþkýn kabristanýnda saklanmýþ binlerce mezar taþý gibi duygularým yatýya gelmiþken ben düne dair söylenmemiþ ne varsa coþkuyla yazýyorum iþte elbet eþref saatim gelip de kalemim sayesinde kendimi kucaklamanýn ve sevmenin verdiði emsalsiz þükür duygusuyla aslýnda ben Rabbime yürüyorum günbegün büyüyen bir aþkla ve ateþle…