GÜLÜŞLERİNİ ÖLDÜRDÜLER
Gökkuşağı gülüşlerinde toplamıştı
Kırmızı, beyaz, mavi... Dünyanın bütün güllerini,
Âsûde şarkılar bestelendi mâsum gülüşlerine.
Her gülüşünde yanık yanık hasret kokardı,
Gamzelerinde açan pembe güller.
Sonra... Gülleri de, gülüşlerini de,
Koparıp gamzelerinden öldürdüler.
Cümle âlem seyirci kaldı ölüşüne
Bir ben yandım, bir de ben ağladım gidişine
Beyaz güller gibi, dokunmaya kıyamadığım ellerini,
Her bakışımda kaybolduğum okyanus gözlerini,
Gamzelerinde hayat bulduğum gülüşlerini,
Unutursam, bilsinler ki, öldüğüm gündür benim.
Zamanla belki alışırım yokluğuna,
Belki katık ederim hasretini yalnızlığıma,
Belki yana yana eriyip biterim.
Belki de soğutmak için, köz köz olan yüreğimi,
Umutsuz bir hayâlin takılıp peşine
Gülüşlerini de hapsedip gözlerime,
Giderim, sensizliğin yakıp yıktığı bu şehirden.
Giderim bu şehirden...
#aslanyılmaz#sürgünadam#