. 
Yusuf’la Züleyha tekrar kavuþtu,
Kapýmdan usulca girdiðin gece.
Yüreðim Kafdaðý burcunda kuþtu,
Hasreti gurbete sürdüðün gece.
 
Mecnun sevdasýný çöllere serdi.
Yel kaptý, götürdü, Leyla’ya verdi.
Dizeler canlandý; âlem delirdi,
Kalbimde kendini gördüðün gece.
 
Ferhat çýkageldi su seferinden.
Þirin iksir sundu gül ahmerinden.
Tezene çatladý orta yerinden,
Sazýnýn telini gerdiðin gece.
 
Kerem gömleðini sattý mezatta,
Aslý’ya randevu verdi sýratta.
Söz bir, yemin birdi; aðlaþtýk hatta
Saçýmla saçýný ördüðün gece.
 
Arzu Kamber’ini o gece buldu.
Bir cana dönüþtü, iki kayboldu.
Açýlan ak duvak güvercin oldu,
Vuslat baðlarýný derdiðin gece.
 
Süleyman Hürrem’siz olabilir mi?
Ya Tahir? Zühre’siz kalabilir mi?
Allah’tan baþkasý bilebilir mi
Bu aþký, murada erdiðin gece?
 
Mücella Pakdemir