Düþ takvimlerinde saklý yüreðin surlarýnda sýzan sýrlarýmdan derlediklerim: derman bildiðimse yakarýþým Mevla’ya ve aþkýn tapýnaðýnda yeniden doðup kâinatýn sonsuzluðuna karýþtýðým.

Mecali yok sözcüklerin ama illa ki meali var ve iþte Sýrp Sýndýðý Savaþýnda unutulmuþ bir silah gibi kurþunlarý kendime sakladýðým her gün bitiminde geceyle buluþup ruhum iken arýndýðým diðer yandan ruhu da duymaz insanlarýn ölüp kaldým mý, diye.

Mevsimlerden Sükûn.

Günlerden ya Cuma ya Salý.

Salý sallandýðý için sallamýyorum bu gün içimdeki çocuðun beþiðini ve huysuzlandýðýnda bir avuç þiir týkýyorum aðzýna azýmsanmayacak bir mahcubiyetle gülümseyip dalýyor uykuya.

Her radara takýldýðýnda gecenin istikametinde uyku öncesi þiirler yazdýðým ne ki yazmadýklarýmýn yanýnda ve yanan lambadan binlerce pervane firar ediyor bense filizleniyorum gece karanlýðýnda ve sözcüklerim tohum iken tohuma kaçmýþ þarkýlarla suluyorum yalnýzlýðýmý.

Konçertosu yüreðimin bazen Kuðu Gölü Balesinde parmak uçlarýma basýp da havaya yükseldiðim belki de evrenin son marifeti ve konduðum o uçsuzlukta budadýðým aðacýn dallarýný çünkü kalemim bir aðaçkakan ve sayýp sövdüðüm kendime bazen sözcüklerle hezimete uðrayan içimdeki o yýkýlmýþ tapýnak.

Tavaf ettiðim bir evren karanlýðýn mihrabýnda göðsüme iliþtirdiðim bir broþ aslýnda kalemin duvaðýnda takýlý sözcükler ve altýn niyetine cümleler asýyorum görünmeyen gelinin boynuna sonra da geldiðim gibi göçüyorum karanlýðýn parmaklarýnda bir çorap gibi baþýma kimse çorap ören sadece gülümsüyorum elbet tapýndýðým, yakardýðým ve en sevdiðim Yaratan kutsamýþken evreni kutsalým sevgide büyüyüp çoðalýyor yüreðimin mizacý.

Bir köküm varsa düne delalet.

Bir kuyruðum varsa rengârenk.

Tevazu yüklü bir asalet belki de örülü asi saçlarýma yaðan.

Her renkte duyumsuyorum aþký.

Her duyguda bir renge denk düþüyorum.

Aþkýn Ýlahi sarnýcýnda sadece dokunuyorum en zirveye ve çýkmak istediðim ilelebet kalmak istediðim tek yer yüreðimden akan kanýn hýzýnda varabildiðim kadar da en yükseðe.

Huzursa en büyük arzum Ýlahi Aþkýn pervazýnda sonsuzluk yeter ki kabul etsin beni ve hiçbir acýmý da miras býrakmayayým ve taþýmayayým da bir sonraki hayatýma.

Cennetin ulemasý cennet kuþlarý.

Ah, dünyada saklý cehennem zebanileri.

Bunca zulüm.

Bunca elem.

Ne çok mazlum belki de budur mazlum beni bana sevdiren…

Mustarip olduðum her neyse havale ettiðimse kader ve Rahman ve saçlarýmýn buklelerinde saklý yavru kuþlar belli ki cennetin çaðrýsý bu.

Þimdi gitmeliyim elimi çabuk tutup bitirmeliyim bu son faslý.

Yalnýzlýða doyduðum ömrün bir sonrasýnda bilmek belki de sinen acýlardan kat çýktýðým o uzun ve devasa merdiven.

Deðmez mi deðmez mi hani?

Hangi düþ’ ün ýþýldaðýydýn sen ve hangi yalandan dünyada saklanmýþ son gerçektin?

Mevsimlerin tadý yok ismine nur yaðýyor sadece.

Aþkýnsa bir adý var ve yekten kanat açýyor insanlar sonsuzluða ve yokluða ne de olsa varlýk katsayýsýnda saklý insanlar ve hiçliðe zimmetli.

Göðün yaþlarý kanlý ve kasýtsýz.

Kar yaðýyorsa saçlarýma gök kuþaðýnýn ne suçu var? Ne de olsa genlerim yaþ alýyor ruhumsa yaslý kimi gölgelerse Kaf Daðýnda saklý.

Melun bir hüzün var týrnaklarýmýn içinde saklý ve kemirdikçe þeytanlar üþüþüyor þeytantýrnaðýmýn yanýna ve hala çocuðum ben ve hala saf yine de büyümek adýna uðraþým ve boy atan sadece acýlarým demek ki insan boyunun ölçüsünü böyle alýyormuþ.

Terzi miyim ben?

Peki, o halde: demek ki daha çok sökülecek yüreðimim dikiþleri ve parmak arasý terlikler saltanatýný sürdürecek ve ben kapalý terliklerimle içime kapandýðým gibi bir gün kapatacaðým gözlerimi ama öncesinde söyleyeceklerim var…

Mýhlanýp kalmýþým hayata elbet gidecek tek yerim var ve o da beklemede yine de ölümü anmak istemiyorum ve ar bildiðim ruhumla haysiyetimle tutunuyorum hayata en çok da göðe bakýp dalarken kendimi bir kuþ kadar özgür hissediyorum ve içimdeki sonsuz sevgiyi tek sahibine sunuyorum.

Ýlahi bir ýþýksa her gece önümde yanýp sönen ve sözcüklerden biri hükmederken ruhuma kalem de son hýzla yazmaya baþlýyor ve ilham perim beklemeye gelmiyor aksi takdirde yok olup gözden kayboluyor ve gözümden düþen yaþlarýn ýslaklýðýna aldýrmadan kâðýdýn da buruþtuðunu görmezden gelip yazýyorum biteviye bazen bir mola vermek istiyorum ki…

Sözcüklerin ritmine eþlik ediyor kalbim belki de tam tersi. Her halükarda güzel bir birliktelik ve düþüncelerimi donduruyorum ve beynim kalemin ucuna naklolup devasa saðanaklarla dolup taþýyor hem kâðýt hem ruhum.

Afili yalnýzlýðýmý yok saydýðým müstesna bir zaman dilimi.

Ýçimin ihbarý.

Dýþ sesinse isyanýný görmezden gelip.

Sevgiyi bahþetmiþken Mevla’m ve yazarak daha da büyüyen bir sevgi.

Lamý cimi yok iþte.

Gerçi in cin top oynuyor aklýmýn boþ sokaklarýnda ama…

Aldýrmýyorum ne içimdeki uyarýcýlara ne de dýþ sesin gereksiz gürültüsüne paye veriyorum ve taviz vermeden bir ömür yaþamýþlýðýn ölçümünü yapýyorum yazdýðým satýrlarda beni bana sunan bir kudret bir o kadar beni benden uzak tutan bir hasret soluksuz kalmama sebebiyet verirken biliyorum iþte ruhumun rüþtünü yazarak ispatladýðýmý.

Gölgemsi bir varlýk saf tutan karanlýkta.

Dilimde Besmele.

Yüreðimde sýra dýþý bir kýpýrtý.

Elbet aklým da beklemede.

Varlýðýma delalet ne varsa hükmeden bense dizginleri býrakýp akýþýna býrakýyorum hayatýn sözcükleri ve tüm imla hatalarýný imha ediyorum ve yüreðimi de yazarak ihya ediyorum týpký bir ömür sevmenin de uzantýsý gibi yazarak çoðalýyorum ve eksilen acýlarýmdan ritim tutuyorum geceye.

Sancýlý bir oluþum.

Belki de serap gördüðüm.

Hayatýn kasvetini gömdüðüm.

Haletiruhiyemdeki o sýra dýþýlýk ile sýradan geçiriyorum bir ömrün duygularýný bazense kalemi tek ayak cezasýna çarptýrýyorum elbet seke seke kalem devralýyor bu sefer mevcudiyetimi ve seken her heceden nasiplenip ansýzýn koþmaya baþlýyor…

Nereye varacaðýmý bilmediðim ve umursamadýðým da…

Ne de olsa doðanýn çekim gücü bir o kadar doðaüstü bir güç belleðimi ve ruhumu ele geçiren…