Online Üye
Online Ziyaretçi
Dönmeyenler Sokağında...
Bir gün sende gidip
dönmeyenler sokağında yaşarsın
Tek başına kalmışların
kahvesinde
Bir yudum çayı özlemle
içenleri görürsün
Sende oturup bir yudum
çayla özlemini gidermek istersin
Gideremezsin
Çakılı kalırsın
sandalyeye
Kalkamazsın
Bir bardak çay daha
Yirmi bardak olur özlemi
gideremezsin
Gözlerinde yaşlar
dökülür bardağına
İçersin bir yuduma
karışmış şekliyle
Saplanır yüreğine bir
hançer
Kalkarsın sandalyede
bir daha gelmek istemezsin
Kaldığın sokakta
ıssızdır karanlıktır
Yaşayamaz nefes
alamazsın
Sevincini yaşatacak bir
sokak mahalle köşe bulamazsın
Hepsini yıkmıştın
giderken ellerinle
Anlarsın geride boş bir
şeyleri bıraktığını
Pişmanlığını katarsın
içine
Yüreğine paslı bir
hançer gibi saplanır
Çıkartamazsın
Öylesine hissiz
kalırsın
Ne bu saatlere
Ne o saatlere
yansıyacak bir gülüşün
Ne de benim bir umudum
kalmıştır
Bitmiştir her şey gidip
dönmeyenler sokağında
Mehmet Aluç