Nefsi vahşi bir at dizginleri kopuk
Halini düşünmez tanımaz varlık yokluk
Gururu ilah edinir tapar da tapar
Ölüm vadesi dolunca bilmem ne yapar
İbadete yanaşmaz şeytandan kaçamaz
Zevke düşkündür sevap günah tanımaz
Heves birinci eğlencesi tek dostudur
Para ikinci emeli her yerde postudur
Bilmez ki o alemde neler neler olacak
Sanır ki dünyada hep ebedi kalacak
Dünyaya dalar da unutur geçen yılları
Pişman olur bir gün görünce yılanları
İnsan terbiye edemedikçe nefsini
Ateş terbiye eder nefse esir bedeni
Ruhu hep fakir dilenir günahı zevki
Mezarlıktan geçer ölüm der ne ki
Neyi arar insan doymuşsa nefsi
Midesi doludur çıkmaz olur nefesi
Nefs ipini dolamış bedenime sanki at
Çekmekte ipini söyle nedir hakikat
İlim ağacını buduyor durmadan nefsim
Bilmiyor ki gövdesi vermekte taze ilim
Sever hep dünyayı sonu pişmanlıktır
Ondan yüz çevirdi mi herkes düşmanıdır
En büyük cihat nefsle savaş diyor Rabbim
Kılıcı sabırsa zafer senindir elbet her daim
Bir dilenci gibi dolaşır kapı kapı
Ölüm vadesi dolunca başına gelir aklı