Online Üye
Online Ziyaretçi
Gelmek istersen bir gün bana
Gelme sakın
Üşürsün sensizliğimin kışında
Bir gün buluşmayı seçersen
Hiç seçme sakın
Yollarım yıkıldı yol kalmadı sensiz
Düşersin içine çıkamazsın
Bir gün gelip gülümsemeyi
düşünürsen eğer
Hiç düşünme ben gülümsemeyi unuttum
Çorak gönlünde açmaz güller
açtırmaya çalışma
Ben sensiz çorak kalan gönlümde
açtıramadım
Yoruldum
Sende boşuna yorulma
Bir gün içinde bir ümit dahi
duyarsan
Yarına dair
Duyma sakın
Çünkü yarın kalmadı ömrümüzde
Ben sensiz böyleyim
Tahammül edebilirsen bu halimle gel
Lakin ıstırabımla yaşayamazsın
Sen artık ıstırabımın tarlasında
gülleri açtıramazsın artık
Sen artık soldun
Açamazsın yeniden gönlümde
Sende yeşerecek bir tohum tanesi
kalmadı
O nedenle unut bunları kal yerinde
Bırakalım kalsın kurumuş gül
sayfanın arasında
Gün ışığına çıkartmak yeşertmez ki
Onca solmuş haline bakarak
Solmuş halimizi hatırlamayalım
Belki de gülü sayfanın arasına
bırakmak yerine
Gönlümüze takmalıydık
Bakınca güller gibi açardık
Artık bunu da sınamaya gerek yok
Bütünlemeye değil
Hüzünlenmeye yatılı kaldık
Mehmet Aluç