Ah be canımı içi, ah be can dostum
Bir bilsen seni nasıl özlediğimi
Bir bilsen hasretinin nasıl yaktığını
Çaresizliğimin acısını bir bilsen
Klişe bir tabir olacak ama…
Kanadı kırılmış bir kuş gibiyim
Yalnızlığın ve sensizliğin esiriyim
Benim dünyamda gün karanlık
Her gün batımı bende bir hüzün
Gecemse yıldızsız, zifiri mi zifiri
Azalıyor içimdeki yaşama sevinci
Umutlarım tükeniyor gün ve gün
Ağlamak en büyük huzurum oldu
Canım çok yansa da ahvalime
Zerre kadar pişmanlığım yok inan
Uğrunda yandığım hiç bir günüme
Uğrunda düştüğüm bu aşk ateşine
Ah be canımın içi, ah be can dostum
Nasıl özledim seni bir bilsen…
Gözlerindeki o kısık bakışlarını
İçimi ısıtan o tatlı tebessümünü
Bana hayat veren o gülüşünü
Yüzüne yakışan o güzel gözlerini
Tenini, huzur veren dokunuşunu
Kurumuş duygularım,
Dünyam susuz bir toprak misali
Sen ki yağmurum, sen ki umudum
Öylesine özledim ki seni can dostum
Kurumuş toprağın yağmura hasreti gibi
(
Can Dostuma başlıklı yazı
Ergül Güzel tarafından
12.12.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
