SEN DOLUNAYI SEYRET

Dolunay var bu gece,

Pýrýl pýrýl bir hava

Ve gökyüzü

Serpiþtirilmiþ yýldýzlarla bir baþka güzel.

Hafif bir rüzgâr, tatlý ve ýlýk

Pamuk gibi bir el edasýyla, okþuyor yüzümü.

Sonra içimden bir þeylerin koptuðunu hissediyorum,

Mahzunluk çöküyor üstüme.

Yok diyorum yok...

Bu sen deðilsin, olamazsýn...

Bir anda yýldýzlar sönüyor,

Kara bulutlar kaplýyor ufkumu

Ve dolunay,

Saklanýyor bulutlarýn arkasýna.

O ýlýk ve Pamuk gibi gelen yel,

Üþüyor yokluðundan, sonra

Havayý olduðu kadar, yüreðimi de üþütüyor.

Gözlerimin feri sönüyor, üþüyorum,

Yakalarýný kaldýrýyorum montumun

Yüzümü saklýyorum yokluðundan,

Ellerimi ceplerimde ýsýtmaya çalýþýyorum.

Yok diyorum, yok...

Bu sen deðilsin, olamazsýn...

Sana nasýl yoksun diyebilirim ki.

Hayatýmý gecemi gündüzümü

Ýlmek ilmek varlýðýnla iþlemiþken,

Söyler misin þimdi bu soðuk rüzgâr, hangi yönden esiyor?

Söyler misin varlýðýna yasaklanan yüreðim, neyin diyetini ödüyor?

Bak diyorum, koskoca dolunayý da gölgeledin ya,

Bütün yýldýzlarý sanki rüzgârýn mumlarý söndürdüðü gibi söndürdün ya,

Ilýk ýlýk esen yelleri bile üþütüp hazana çevirdin ya,

Varlýðýný yokluðunun ardýna sakladýn ya...

Aþk olsun diyorum, Aþk olsun...

Gel bir güzellik yap,

Hatta gel de varsýn adý delilik olsun,

Kendin için gel. Benim için gel ve gökyüzüne bak,

Bu gece dolunay yine senin için parlasýn,

Gökyüzü yýldýzlarla süslensin,

Rüzgârýn þarkýsýný dinle yeniden,

O ýlýk ve pamuk gibi elleriyle okþasýn yüzünü.

Yýldýzlarýn gülümsediði gözlerinle

SEN Dolunayý seyret, ben de seni…