Oysaki daha çocuktu bu yüreðim,

Yakýnlýðýn can ve beden gibiydi,

Muhabbetinin sýnýrý yoktu, þu âcizane gönlümde,

Git dedin, gittim,

Kalbim girdapta, gözlerim efsun-î uzaklarda.

Kal demene ihtiyacým vardý,

Uzaklýðýn yer ve gök gibi, yokluðun ise zirvede.

Yüreðimin kuytu köþelerinde kaldýn be sevgili.

Kaldýn iþte.

Git dedin git, gidiyorum sevgili!

Uzaklardan da uzaða gidiyorum þimdi,

Sende dirilmek için bende ölüyorum,

Gidiyorum sevgili,

Sana benden geriye, miras niyetine,

Mavi bir hüzün býrakýyorum, gidiyorum.

Ve seni yüreðime gömüyorum.

Artýk þiirlere konu olmamalýsýn, yazýlmamalýsýn,

Kelama dahi dökülmemelisin.

Bu sevda 'bu gidiþle' sýrra ermeli.

Yürekte erimeli ve bu þiirle bitmeli, sukuta ermeli.

Daha yazmýyorum seni sevgili.

Artýk sende bilmelisin sevdanýn yaktýðý ateþi,

Hasretin bir kor olup, yüreði nasýl kavurduðunu,

Gidiyorum sevgili,

Bir daha hatýrýný sormayacaðým,

Ben gönül tarlamda yetiþen sevda çiçeklerini, yalnýz büyüteceðim,

Kokusu senin de gönlünü cezp edecek,

Ama sende bu sevdayý, bensiz yaþayacaksýn,

Gidiyorum, sevdamý, hüznümü, gönlümü býrakarak, gidiyorum…