Sakın
yağmur gözlüm bana darılma
Yüzüme
gülmeyen talihim kördü
Mutluluk
denen şey benden çok uzak
Şanssızlığım
gönle duvarlar ördü...
Sevda
ağır yüktür gönlü ezdirir
Hasretin
sancısı mecnun gezdirir
Beklemek
sabretmek candan bezdirir
Sana
kavuşmamak yüreği yardı!
Senden
sonra dünyam değişti gülüm
Acılar
içinde kıvranır solum
Hasretinle
kırık kanadım kolum
Yüreğim sevdayı bir sende gördü!
Kader sensizliği bana biçince
Boynu bükük sevdam acı içinde
Şu gönül çınarım efkâr göçünde
Hâlimi görenler hep seni sordu!
Bak ömür tükenir yıllarım geçer
Sevdaya aç gönül hep zehir içer
Her gün bu ömrüme dertleri biçer
Bu hayat çok zormuş bizleri yordu!
Bir kaza sonrası ben yarım adam
Kıyamam sevdiğim sanadır duam
Sen kusursuzsun yâr kendimle davam
Gönlü yakan ateş, kızıl bir hârdı!
Bir tek sen varsın yâr gönlümde yatan
Gönle heyecanı sevdayı katan
Ey kader sen sevin mutsuzum utan
Özger’im, o bana en güzel yârdı.
Fatma Özger Bilgiç