Bir rengi yok bu öykünün aslýnda önemi de yok çünkü öykündüðüm tek öyküdür aklýmýn raflarýna gizlenen ve sebat ettiðim kadar kendi öykümü yazmaktan yanayým.

Hüznün sarmalýnda yaþamak ve gel geç olaylarý derine taþýmak elbet baþyapýtým olan hayaller ve müzmin sevgim asla da gocunmadan sevebilmiþken hayatý ve insanlarý tek ayrýntý dýþýnda çünkü kendimi kabullenmeyi kabul etmiþken illa ki birileri çýktý beni ben olduðum için reddeden ve de refüze eden.

Ýklim denen sayaç ikilem yüklü kimi zaman iklim hele ki bir günde ardý ardýna deðiþirken iklimler.

Göðün muhtýrasýný veren rüzgâr ve pamuk bulutlarýn s/üzülüþü bense kuþ bakýþý yaþar ve severken ve pamuktan yüreðimin karalar b/aðladýðý.

Günü devrettim geceye.

Gece ise pek bir týrsak bu aralar ve günlerdir Ramazan davulcusu yok meydan daha geçen gün çaldý kapýmýzý ertesi gün bir kere daha ve demez mi?

‘’Af ola, efendim. Sokaklarý karýþtýrdým.’’

Kapýyý severek açtým üstelik üst üste ve gönlümden kopanla dilimden düþmeyen güzellikleri armaðan ettiðim yolcuya.

Apartmandaki tüm dairelerin zilini çalmýþken bizden baþka da açan olmadý üstelik her geliþinde de.

Neyin mühim olup olmadýðý insanýn deðerlerine göre önem arz eden.

Ve kimin kim olduðu neyin nesi olduðu da…

Ýnsanlarý artýk bakýþlarýndan tanýyorum bazense sesinin tonundan.

Bir ömür daha doðrusu þu son birkaç yýl evveline kadar karþýmdakine hep inandým: söylediði her sözcüðe ve zikrettiði sevgisine en çok da dostlarýma inandým üstelik her biri ayrý ayrý söz vermiþti:

‘’Sonsuza kadar senin dostunum asla da býrakmayacaðým elini.’’

Temenni etmediðim her þeyse baþýma geldi ve ben dostlarým yüzünden ölümün kýyýsýnda dolaþtým o gece.

Hüznün muadili iken sevgiyle paylaþma arzum karþýlýðýnda suratýma kapanan telefonlar ve ses etmeden sýrtýný dönüp gidenler üstelik bir ömür etmedikleri tek kelime hatta hakaret kalmamýþken ben Allah rýzasý için seviyor olmanýn verdiði huzurla kendimi olaðanüstü iyi hissettiðim.

Olaðan olan ve olmayan ne varsa.

Doðaüstü bir gücüm filan yok elbette lakin doða üstü hassasiyetimi iyice biledim acý çeke çeke ve darbe ala ala.

Bir sözcüðün bir bakýþýn ve de…

Kimin neye denk düþtüðünü saptamak nerede ise imkânsýz ve insan sadece kendini hesaba çekerken ömür boyu ve iþte yürüdüðünüz o kaygan zemin.

Bir imla hatasý olsaydý keþke dünde kalan her þey herkes.

Günde saklý olansa olaðan gidiþatý hayatýn lakin insan çabalarken elinden geleni de yapýp tevekkül etmiþken ve iþte izahý yok çoðu þeyin.

Mevsimler de kýrýlgan artýk.

Kalbimin kýrýklarýndan mý ibaret yoksa her mevsim?

Hatta bir günde birden fazla mevsimi yaþarken insan.

Ýnsanlar da yalancý mevsimler gibi yalancý baharlar gibi ve uçuþan polenler misali söylenen her yalana alerjim var ve de tepkisizliðine insanlarýn hele ki en büyük tepki iken tepkisiz kalan sessiz kalan insanlar.

Ses etmeden ve tek bir þey dahi istememiþken insanlardan yaþamak nedir bilir misiniz?

Ne sevilmeyi telaffuz ettiðim ne de bir beklentimin olduðu…

Sevdiðimi bildiðim herkes sözüm ona otomatik olarak beni yüreðiyle sevmiþken ve evet, ben buna hep inandým üstelik bir ömür.

Kalýtýmsal bir hastalýk gibi sevgi:

Ailemden gördüðüm.

Ahlak ve namus baskýsýyla büyüdüðüm kadar da normal addedilen baský ama sevginin de eþliðinde hiçbir þeyi umursamadýðým ve sevildiðimin bilincinde bunu tüm hayata tüm insanlara uyarladýðým…

Bir þiirim vardý:

‘’Eklem yerleri acýyan þiirim…’’ baþlýðýnda ve o gün bu gün tüm sözcüklerimin eklem yerleri o kadar acýyor ki en çok da yüreðim o kadar kýrýlgan ki ve kýrýldýðý yerden defalarca kýrýlýp da ve ben kýrgýnlýðý kimseye yaþatmayayým diye özenle severken ve yaþarken…

Mutluluðun ise tek formülü vardý ve saklýydý ruhumun asma katýnda:

Yaþa ve sev ve hayal et ve çalýþ çabala ve sadece sebat et elbet Rabbine býrak kalan her þeyi…

Sevginin sevgiyi telaffuz etmediði bir çað.

Sevginin hatta sevmenin bir suç arz ettiði ya da yanlýþ anlaþýldýðý üstelik tek talebim de olmamýþken insanlardan.

Yüreðimin kubbesi.

Ve sözcüklerimin derinliði.

Hayatýn metaforu iken duygular.

Bir rutinse sevmek eklenen acýlar otomatik canýnýzýn git gide daha da çok yandýðý ve iþte faturayý da yüksek bir meblað ile hep ben ödemiþken…

Lakin deðer çünkü sevgi her þeyi gerektirir ve çaðrýþtýrýr sonunda mutsuz olsanýz da ve kalbiniz defalarca kýrýlmýþ olsa da kýrýldýðý yerde bu yüzden artýk ses etmeden seviyorum en baþta kendimi ki…

Çok yol almamýþ olsam da kendime duyduðum farklý hisleri masaya yatýrýp ve tüm ümidim yine kendimden yana çünkü ben tarafýndan sevilmeyi hak eden bir ben saklý içimde üstelik bir ömür kendime hep zarar vermiþ olsam da…