Matbu deðil düþlerim ve hayallerim sere serpe.

Ýklimlerle doðarým her gün iklimsiz bir hiçim ve öz veri ile sevdiðim ve hemhal olduðum duygular ve sevdiklerim.

Hazanýn keyfini sürüyorum bir yandan da hapþýrýp duruyorum. Gecenin nezlesine teslim oldum ve iþte kalemin yanýnda demli çayýmla demleniyorum mavinin her tonunda.

Baþýma üþüþen kuþlar var misal.

Örtülü ödenek gibi her sabah pencereye ekmek koyan annem akabinde nasibim neyse kahvaltýda kuþlarla paylaþtýðým çünkü bunun adý sevgi iklimi.

Tek lüksüm sevmek illa ki sevmek ve coþkuma eþlik eden ve sayacý kýrýk yüreðimi tamir edip bodoslama sevdiklerimin.

Bir rüzgâr gülü deðilim çünkü ben rüzgârýn ta kendisiyim.

Ýzafi bir rahleye serildiðim ve düþlerimi ekip þiirler b/içtiðim.

Tonlamasý dünyanýn bazense tozu dumana katanlar ve tozu yutmadýðým kadar da toz kondurmuyorum sevdiklerime hem onlarý sadece sevmekle kalmayýp yüreðimi açýyorum ardýna dek elbet eþlik eden güven duygum ve iþte ansýzýn tökezleyip yere kapaklanýyorum.

Günlerdir düþtüðüm yerdeyim. Tama ayaða kalkacaðým kalbimin kapýsýný çalýyorlar ve nereden geldiði belli olmayan sesler ve insanlar kalbimdeki yamayý da söküp firar ediyorlar ansýzýn.

Kalbimin kanadýðý günler aldý beni benden ve ben de baþkalarýný yüreðine kanattým mý diye kýyasýya mücadele ediyorum sevgi iklimi ile.

Evet, mevsimlerden hazan ama benim için her mevsim sevgi iklimi.

Günün nazarýnda solan bir çiçeðim.

Çiçeðin nazarýnda devasa bir vazo.

Ýçimde þakýyan kuþlarsa özgürlüðümü ilan ediyorlar ve ben hala yere kapaklanmýþ kalkmayý bekliyorum.

Beklentisiz yaþadýðým ve sevdiðim bir ömür.

Nazenin günler nazenin güller ve nazenin þiirler.

Hýzmasý yârin.

Hazzý sevginin.

Hamt ettiðim kadar da mutluyum.

Sevgiden üreyen bir cennet önümde uzanan ve içimde saklý kýrgýn pervaneler ve kýrýlgan gök kuþaðý.

Elimi uzatsam tutacaðým ve ha gayret, Gülüm, diyorum ama tüm renklerin beti benzi atýyor.

Bir þelale içimde ç/aðlayan ve ýsrarla seviyorum seviyorum da kendimden de uzaðým kaç gündür.

Kýrgýn kalbim ve kýrýk dizelerim ve parçalanmýþ dizlerim.

Günler öykündüðüm.

Bazen günler öldürdüðüm.

Güller açacakken yüzümde güleç yüzümün solduðu ve tutulan nutkumla sekiyorum tek tek yüreklere.

Kalibresi kaç sahi?

Kalitesi ne peki?

Ne mi arýyorum? Elbet sevecek birilerini elbet içimde sakladýðým onca insan ve sayýklýyorum uykuda.

Sevdiðimden fazlasýný sevmekle iþtigalim ve havsalam almýyor ben sevgiyle eþleþirken dünyanýn neden tadý kaçtý, anlamýyorum.

Günlerden gecelere ulaþtýðým.

Gecelerle tokalaþýp gök kubbeye uzandýðým.

Mintaný mavi gecenin ve yeni battý güneþ.

Dikenlerim kanatýrken dizelerimi ve dizlerimi…

Kaybolduðum kadar arýyorum da kendimi oysaki az evvel buradaydým.

Güneþin batmasýnýn üzerinden dakikalar geçe kalbimin kapýsý çalýyor hýzlý hýzlý elbet koþa koþa açýyorum ve iþte güneþin gecede ansýzýn doðduðu…

Saatler ilerliyor nerede ise gece yarýsý ama her yer aydýnlýk.

Kalemse hazýr ol da beklerken bir bakýyorum ki; sözcükler çaðlýyor kalemin kanamalý yüreðinden adeta birer damla her sözcük.

Duygularýmý damýttýðým.

Hýrpalanmýþ benliðimle yürüdüðüm Hak Kapýsý.

Ellerim terli.

Ellerim boþ.

Yüreðimde çalan ziller ve çanlar.

Ruhumdaki esinti ve yalnýzlýðýn ta kendisi ansýzýn soluveriyor ve gökten nur yaðýyor rahmet yaðýyor.

Hýnca hýnç içim: duygularým kanatlanmýþ ben de göðe kanat açýyorum ve hiç olmadýðým kadar hafif ve mutlu ve huzurluyum.

Sevgi ikliminde doðan güneþ geceyi deldi geçti iþte.

Ve ben ayaktayým hep de olduðu gibi.

Ayaklanan duygularýmsa yalýn ayak yetiþiyor imdadýma elbet gökte de bir batýnda doðan güneþ ve ay.

Üstümdeki tozlarý silkeliyorum.

Üstüme bulaþan çamuru su ile yýkayýp akýtýyorum.

Berrak gözlerim ve alným açýk. Yüreðimdeki kýrýklarsa çoktan kaybolmuþ ve kýraðý çalýyor sözcükleri bense acýmý kýtlarken ve katlarken illa ki kat izi ile seviyorum hayatý ve insanlarý.

Bir þükürse daha da fazlasý.

Dilimde Yasin suresi.

Uðruna ömrümü heba ettiðim sevdiklerim ve ailem ama ben onlarla mutluyum.

Bazen uzaðýmda bazen yakýnýmda ama hep benle olan.

Mutluluksa vardiyalý çalýþýyor bizim semtte. Nasýl ki gecenin nuru saklý inancýn izi ve rahmetin de boca olduðu gök kubbe.

Ayakta kalmaksa iman gücü ile mümkün ve sevgiyle.

Severek ektiðim tohumla baþ veriyor ve filizleniyor yüreðim ve büyüyor da maneviyatým.

Ben dünyanýn en zengin insanýyým çünkü ben sevgi ikliminde yaþýyorum ve yazýyorum da ve sözcüklerim katýk olurken sevgime ben hala etrafa þaþkýn ve gülen gözlerle bakýyorum ve iþte tüm benliðimle duyumsuyorum sonsuzluðun çaðrýsýný ve geçen aðrýlarýmýn ardýndan avaz avaz baðýrýyorum týpký çocukluðumda olduðum gibi:

Ben seviyorum tüm evreni tüm insanlarý seviyorum üstelik elimde olmadan…

Sevgiyle kalýn sevgili dostlarým…