Bir Hayattý O

Duyulmak istedi o

Baðýrmasý, haykýrmasý gerekmeden

Siyah beyaz alacasý olmayan bir resimken

Görülmek istedi

Belki kimseler bakmazken

Bir ezberi vardý

Tekerrüre mahkum hatýralarý

Yinelediði hatalarý

Bozmak istedi o ezberi

Belki yine düþerken

Bir heves olmasýn arzusu

Öyle esip geçmesin

Bir emel bir yol hiç bitmesin

Keþfedilmeye muhtaç, çünkü

Sapaklarý

O bir çiçekti

Dalýndaydý izlemesi keyifli olan

Koparýlmak istemedi yurdundan

Ayrýlamazdý topraðýndan

Biraz su biraz hava biraz da güneþ

Yetiyordu açmaya tomurcuklarýný

Dört mevsimdi o

Hem açar hem dökerdi

Bir yaðar bir gürlerdi

Ansýzýn yaz ortasýn

Dolu olur sert düþerdi topraða

Direnmeliydi

Onun sevgisinin yoktu hududu

Kalbine mesken edinince

Bilmezdi kiracýlýðý

Unuturdu ben demeyi

Tahayyül etmezdi bir son

Ve bir þiirdi o

Her satýrýnda ayrý yorgun

Her dizesinde ayrý maðlup

Bir baþlýk kadar ayrý düþmüþ

Bir mana kadar anlaþýlmaya muhtaç

Bir hayattý o

Bir hayat

 Büþra KANKURT