1
Gecenin
ortasına, yakacaksın
feneri,
An geldi
mi kibriti, çakmayı
bileceksin.
Umudun
nazarında, hayra yorup günleri,
Yarınlara güzellik, ekmeyi bileceksin.
Sen yeter ki sebat et, sabır tahtı kurulur,
Orada kasavetler, dalgalanır durulur,
Ve dahi nefsin
gelse, şakağından vurulur,
Düştüğünde ayağa, kalkmayı bileceksin.
Sevgi ki bu dünyanın, mayasıdır, suyudur,
İnsanlığın
varlığı, özündeki soyudur,
Yürekte akan kanlar, sevdasından koyudur,
Aşk çaldı
mı kapıyı, bakmayı
bileceksin.
Takdirin
tecellisi, tabiatın kendisi,
Hatırlatır bizlere, alemin efendisi,
Yüreğin feryadına, sükûnet melodisi,
Çalarken usul usul, akmayı bileceksin.
Tohumlanır çiçekler, canlanır cümle alem,
Yağmurlar usul usul, berekete ekler dem,
Eşrefi mahlukatsa,
halife olmuş madem,
Hak katına
miraca, çıkmayı bileceksin…
Ne gerek var kavgaya, ne gerek var savaşa,
Zaten bütün günümüz, baştan başa temaşa,
Şeytanın
oyununda, olmayasın bir
maşa,
Fesadın
bileğini, bükmeyi bileceksin…
Hata da olur
elbet, neticede beşeriz,
Vademiz
gelene dek, ömrümüzü yaşarız,
Hak yolundan
cayarsak, iflah olmaz şaşarız,
Kendini
günahlardan, çekmeyi bileceksin.
Bir Ademin sesinde, böyle hal oldu şiir,
Mesajı
gayesinden, rahmete daldı şiir,
Dolandı tüm
dünyayı, sizleri buldu şiir,
Hak
ettiyse yıldızı, takmayı bileceksin.
Allah’ın
huzurunda, çökmeyi bileceksin…
Adem Efiloğlu