Ön söz:
Hayatın ve var olmanın hem meali hem
ikbali elbet bizlerin yolu sevgiden geçerken ve sevgiyle eşleşen yazmanın gücü
bize güç katan…
Yangının da has’ ı ve hazzı yazmak…
Bu bağlamda değerli Âdem Hocamız bize
hep ışık tutmakta.
Bir nazire yazdım kalem el verdiğince
yürek de hükmederken…
Bu bağlamda teşekkür eder affınıza
sığınırım, efendim sürçü lisan ettimse af ola…
Hazzın sunumu ve de o güçlü sesi
aşkın:
Devasa bir rahmet ve vaveyla yüklü
yüreğin
Yalnızlığı
Açar da katmer katmer
Büyüyen bir hüzündür servet bildiği
şairin
İlhamın b/eşiğinde salınır da salınır
Tıngır mıngır:
En çok da fısıltılardır şairin
yüreğini yakan
Ne de olsa zikri fikri hep bir korudu
şair.
Güncesi hayatın
Günü birlik aşklar yaşayan densiz ne
çok adam ve kadın
Ve de çocuk olmanın hikmeti
Ve de çocuk kalmanın
Masum bir sevgiden doğan güneş
Teri emek yüklü renklerin
En sevdiği ise pembe ve beyaz şairin
İthaf ettiğim sen ya da yaralı
gezegen
Örtüşen acılarım hüznün kat g/izinde
Sana koştuğum değil asla yalan
Açmazken kapını adadığım adaklar
Seni saklı tuttuğum duaların gücü
Yetişir imdadıma
Bir imbat gecesinde saklı firarım
Varsa yoksa ruhumdan sökün eden aşkın
ve telaşın
Bir hengâmesin sen şair
Bir kıvanç bildiğim ise aşkın baş
şehri iken şiir
Endamlı bir benlik
Efkârı ve dünü asla değil yitik
Geceyi sunan evren
Diktiğim sökükler ruhumdan taşan
Azığa aldığım değilsin
Azımsadığım hiç değil
Ayyuka çıkan kötülük ve zulüm
Rabbin gücü ile kuvvet bulup daha çok
sevebildiğim
Kadar
Kandığım nice gölge
Sümen altı yapan bir ibare belki de
Ve geciktim işte en çok da kendime
Yatıya kalan bir bulutu yastık bildim
Şiirlerse yorganım
Varsa yoksa Rabbimle vicdanımla baş
başayım
Elem kuşları beklemede
Ehemmiyet arz eden etmeyen kimse
peşimde
Bir rugan çizme adeta ayağımı
geçirdiğim
Sarmalında yalnızlığın
Şiirler diktiğim.
Ne esef yüklüyüm ne sıradan bir kulum
Sıra dışı ruhumla ben aşka ve evrene
tutukluyum:
A, evet, bir de şiirlere
Üstelik şair değilim sadece kat
izinde ruhun
Şiirlerle yaşayan bir ruhun
Bitimsiz efkârı
Ve umudun tohumunu attığım her yeni
gün
Bir şiirin daha dilemması
Şirin bir gülümsemenin v/edası
Sancılı bir oluşum olsa olsa peyda
olan
Bense ısrarla yazar ve severken
Biçtiğim kadar umudu şiir ekseninde
Hicvi dünün kavuştuğum cinnet
gecelerinde
Ve işte Rabbimin bana yaşarken sunumu
Nasıl ki cennet bildim sevgiyi ve
şiiri
Yaftalar yağda da mütemadiyen
Kalp gözümle yaşıyorum madem
Varsın desin insanlar:
Ne gelir ki elden?
Muhatabımsa kaderim ve dirayetim
Muadili olduğum her yeni günün her
iklimin…
Sonsuzluğa açtığım kucaktır
yazdıklarım
Varsa yoksa aşktan ve umuttan
nemalandığım
Varsın olsun kırık gönül teknem
Bir şiir daha sığındığım
Yaşadığım kadar yaşattığım umudum ve
gönül tekkem…