İklimsiz Mevsimleri Yaşamanın Çaresizliği

 

Dünümde bugüne ne sakladım ki bugünüm neşeli olsun, insan bilemiyor günü yaşarken yarına iyi bir şey taşımak yerine, sadece günü kendisi için yaşıyor oysa toplumun her kesimi için, bir şeyler yapmak için yaşamalıyız ben böyle biliyorum da lakin yapamamanın sancısıyla kıvranıyorum! Bildiğim eyleme geçmedikten sonra, bilmenin ne faydası olacak ki? Dilimde söylenmeyen gönlümde beni harekete geçirmeyen, hareketin bana düşüncelerime ne faydası olacak ki? Sadece ıstırabını yaşarken, belki bugün yarına bir şeyler saklarken yarına da bir şeyleri taşımanın umuduyla, Rabbimden umudum hiç bitmiyor.


Öngörülen insanlık nedir? Tek başına kendimizi düşünmek mi? Toplumun her kesimini mi düşünmek? İklimi olmayan düşüncelerimdeki baharları yaşayamazken/taşıyamazken iklimsiz mevsimleri yaşamanın çaresizliği ile Rabbime sığınırken, sadece birkaç cümle yazarak bunun imtihanım olduğu düşüncesiyle, Rabbimin dediği olur gönülde rıza göstererek, yarınları insanlığımızla sarmamız için gönülden dua ediyorum. Bazen vicdandan mahrum olanlar pahalılıkla bizleri yularken biz böyle yaparız derken, bende bu yuhlarınızı sizlere iade ediyorum, Rabbime sığınarak sizleri Rabbime havale ediyorum çünkü yapacak hiçbir şeyim yok, zaten duadan başka ne değerimiz var Rabbin katında? Duamızla kuluz, insanı düşünmekle kuluz, varılmayana varmakla kuluz… Fazla bir şey yapamasam da bir selamla bir gülümseme ile sizlere geliyorum.


Ben yorgun olsam da dinç halimle geliyorum yürüyorum, Rabbimden umudu kesmeden devam ediyorum. Yanlış his ve duygulu insanlarla bir arada yaşamak kolay olmasa da bu imtihanım diyerek susuyorum, ta ki dinime yaşantıma karışmadığı müddetçe. İnsan kim ki bir damladan yaratılan aciz iken, hiçbir şeye güç getiremez iken Rabbin Nusret’iyle güçlenirken nasıl olur da herhangi  biri benim yaşantıma dinime laf söyleyebilir ? Hangi hadsiz, dine karşı gelerek uygulamasını emrini açıkça ihlal ederek söz söyleyebilir ki? Neyse bu konulara girmeyelim…

 


Göğsümde/göğsümüzde imanla yaşarken, bazen yolu şaşırarak uçuruma giderken tutan kaldıran Rabbim iken, yaşamaya devam ediyorum, yüreğime dünya sevdasıyla yükledim… Taşlarla belim kambur taşıdığım gereksiz düşünce ve fikirlerle iken, Rabbim boşaltmam için, her zaman yardım ederken rotamı kendine olduğunu söyleyerek, beni silkeleyerek bana “ gel ey kulum bana gel, at gönlündeki sırtında taşıdığın gereksiz olanları gel bana ey kulum gel” Nasıl Rabbim çağırırken gelmem diyebilirim ki? Bazen gidememenin varamamanın sancısı ile yaşamaya devam ederken, Rabbime şükürle verdikleri için şükür ediyorum. İçimdeki ben ile mücadele ederken, onu dizginlemek pek mümkün olmuyor, alıyor beni boş kurak iklimlerin arasında bırakıyor. O beni bozguna uğratırken, benimde onu bozguna uğratarak elini kolunu ağzını bantla kapatmam gerekirken olmuyor işte, olmayınca Rabbim “ol” demeyince olmuyor, üzülmüyorum, yoluma devam ediyorum. Rabbim bir ihtiyaca düşürerek el açarak, kendisinden bunu istememi bekliyor. Rabbim beni/bizleri dua edenlerden eylemesi de büyük bir zenginlik ve hazinedir diyerek, noktayı koyalım kardeşlerim vesselam, selamlarımla.

Mehmet Aluç

 


( İklimsiz Mevsimleri Yaşamanın Çaresizliği... başlıklı yazı kul mehmet tarafından 20.01.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.