Yakan ateş değil dilde çıkan sözdür
Yanarken bakan
insan değil gözdür
İnsanı nasıl
bulacağız bu son sözdür
Yangından geriye
kalan ise bir küldür
Yangında ölen yâre nağme söyleyen bülbüldür
Sözlüğümdeki Yangınlar Sönsün
Kıvranıyor kelamalar mazlumu yazarken elemi
Dökülmüyor mısralar kâğıda mazlumun söylemi
Uzak kalmışım mazlumdan belli ki kalem yazmıyor
Rüzgâr ile dost olayım savursun benim ile kalemi
Varayım mazlum kardeşlerime töze bulanayım
Sözlüğümdeki yangınlar sönsün hakka kul olayım
Susmakta bir şiirmiş şair olamadan anlayayım
Şair olamasam da yazarken harfleri dizip okuyayım
Bir yangın hangi sözle yazılır ki küllenmiş sözlerle
Bir zalim nasıl yazılır ki yakarken görmez o gözlerle
Okurken bilmem nasıl mana bulacağım tözlerle
Rüzgâr ile dost olayım savursun benim ile kalemi
Varayım yangındaki kardeşlerime töze karışayım
Sözlüğümdeki yangınlar sönsün hakka yol bulayım
Susmakta bir şiirmiş şair olamadan yazmayayım
Şair olamasam da gönülde harfleri dizip şiir yazayım
Okunmadan küle dönmüş gönüller bahçeler yanarak
Bir okuyucu yok mu diye etrafına mahzun bakarak
Kim öldü de küllendi gönüller merhametini unutarak
Rüzgâr ile dost olayım savursun benim ile kalemi
Varayım unutulmuş kardeşlerime töz olayım
Sözlüğümdeki yangınlar sönsün hakka sunayım
Susmakta bir şiirmiş şair olamadan yanmalıyım
Şair olamasam da gönülde harfleri dizip sizi yazayım
Önce aşka bulanayım yangınlara hal diliyle koşayım
Mecalsiz kalmadan varayım lisanı hal ile konuşayım
Diyarsız kalmayayım cana meyil veren ile olayım
Rüzgâr ile dost olayım savursun benim ile kalemi
Varayım aşkla kardeşlerime gül vereyim
Sözlüğümdeki yangınlar sönsün hakla kalayım
Susmakta bir şiirmiş şair olamadan ağlamalıyım
Şair olamasam da gönülde harfleri dizip şiire karışmalıyım
Mehmet Aluç