Elle tutulan ama gözle görülmeyen o þeyin hakikatliðinde,bir Cuma ertesi sensizliðinde,kimin kimi ne kadar özlediði umurumda deðil,özlemlerle yeterince karþý cephedeyim zaten,elimde son kale gözlerin.
Bir zamanlar ön yargýlarýnýn kuþatmasýnda kendini tanýtmaya çalýþan acemi çýrpýnýþlarým,ve senin içinde saklandýðýn o kapalý dehlizlerin,çok yol kat ettim diye avuturken kendimi,bir anda hala o yüce daðýnýn eteklerinde çýrpýndýðýmý anlamak, silkeledi benliðimi,yüreðinin hangi yarým adasýndayým bilmiyorum,bir ustanýn saatlik emeðini,bir sakarýn elinin tersi yýkýyor bazen,aslýnda hayatýn gerçekliðinde var, oluþturabilmenin zorluðu,kaybetmenin kolaylýðý. Ne kadar irdelersen irdele bir þiirin mýsralarýnda gerçeksin sadece,yakýnda ki sevgililerin mutluluðu,onlarsýn uzaklýk çekmemesinden geldiðini farkýna varamaman “yakýnken kolaydýr sevmek” sözcüðünün ne anlama geldiðini bilmemen kadar þaþýrtýcý olsa da, hatalar insanlarýn varlýðýyla beraber yaratýlmýþtýr.Elinde o demirden ölüm icadý var diye insanlarý katletmek zorunda deðilsin elbette,ama öfkelerin panzehiridir piþmanlýk denen sað duyu,vicdanýnla savaþman uzun süre bitmez elbet,gittiðin an kadar basittir unutmak,o adamý yada o kadýný…
-hatýrlarsýn- Sadece güzel anlarý deðil,bütün huysuzluklarý özlersin zaman geçince,evvelce söylediðim gibi yani kesilen parmak acýmýyor sýcakken hele dur bi yaran soðusun o zaman görürüm arkamdan bakakalan seni. Senin bende pýhtýlaþacaðýný düþünmekte, ne kadar olanaksýn duygulara yer verdiðindir,seyir defterime tarih atmadan iþlediðimin farkýna varman için o atasözünü gerçekleþtirmek zorundayým belki , fazla ekmek aptallýk yaratsa da , gözlerine düþtüðüm günden beri,aklý baþýnda cümle kurabildiðim tek an sana yazdýklarým olduðunu düþünürsek,aþkýn geçiçi bir aptallýða sebebiyet vermesi çok ta kötü olmasa gerek,gerçekliðinde þüphe duymadýðým tek þey elimi sol tarafýma koyduðumda hissettiðim kanat çýrpýntýlarý,o da elinden düþen ekmek kýrýntýlarýna muhtaç… Ya býrak donsun ya da avucuna al yaþat…
Onur Bolat