Online Üye
Online Ziyaretçi
Özledim sevdiğim; ölmenin en beşeri tabiatı şimdi sensizliğim.
İncinmenin ötesinde bir ölmek varsa bir yerlerde, o bana ait... Sevebildiğin her
gönlün fırtınasında bana uçmanı dilerim hayattan. Acıyor canım, hiç yaşanmamış olmasını
dilediğin kadar vardım aşkta. Bunca yılın kıymeti üstüne doğan bir güneşken, en
karanlık yerinde gözyaşlarımın; suyu oldum aşkın...
Tükendi, ağlayamazken ben. Kime uyuduysan aşkla; bende ölüm gibi
gerçeksin hâlâ. Yine ve hep anlaşılmadığım yerinden öldüm aşka.
Tabut beni taşıyamadı, sen onda beni sırtlamadıkça. Susuşunun
çamur yanında sana en tanınmaz halle gelen bir bitap güneşim şimdi.
Bir daha dönmemek üzere batıyorum.
Karanlık, en sevilmediğim yerden ölürken sevdaya; yine yalnızlıkla
yoldaş oldum.
Ben hep böyleyimdir, sevilmez apartmanların bile kapıları çarpar
bana.
Dinlenmeyen şarkıların bile nakaratı ezberlenmez bir umut gibi
diri tutar beni acıya.
Çok acıyor ve sen bunu anlayamazsın.
Sen de anlamadın, sen ve diğer herkes.
Son gözyaşım, özümün bereketini kaçırıyor.
Kimde doğruysa kalp çarpıntın, bende gönül; paramparça günlerimin
öz evladı gibi...
Hoşça kal kalbim; nasıl diri tutulduysan umut dilinde, kahpe
dillerin tercümesini yapamadı bize kader...
Dilara AKSOY