Adım Âdem!...
Musa’nın en büyük oğlu gözünün nuru
Anamın yüreğinde sızı dilindeki dua acı…!
Her çocuk gibi ağlayarak doğmuşum belli
Yarım kalmış ilk şarkının ilk notası
Bestesi çalınmış ömür desen hasat tarlası
Adım Âdem!...
Ruhumda kopsa da tufanlar içimi yontar keskin ağzı
Ben eksik kalmış bayramların el öpülesi müptelası
Örselenmiş sabır dağlarımın yılmaz adamı
Ekmek kavgamın mayası acıyla kıvamlı
Efsunum yelde
Tuzum tende
Gizemim sözde
Adım Âdem!...
Hakkı talan edenleredir dik başlılığım
Yalanlar bağrımda söner bir bir
En büyük öfkemdir gözlerimde kızıllaşan vurdumduymazlık
Yalnızlığım hasret diyarlarına yazılan vurgun
Geride kalan kavgalarımdan hatıra yüzümdeki yaralar
Varlığım yokluğumu özleten vazgeçilmez kaderimdir…
Adım Âdem!...
Kızıl sitemlerini sineme vurduğun yerdeyim
Ayakta dimdik
Tüm savunma hatlarım kusursuz!
Tek celsede beratla bitmiştir davalarım
Bu yüzdendir pervasızlığım
Bu yüzdendir adamlığım.
Adım Âdem!...
Say ki ismine âmâde olmuş bir hiçim
Suya yazılmıştır adım her dalgada silinen
Mum alevinin isindedir gizemim
Denize vuran yakamozum çarptığında kaybolan
Bir yudum nefestir ömrüm
Ama bil ki bende insanım etten, kemikten, kandan, sudan
İnsanlığımız değil midir bizi ayakta tutan?..
Adım Âdem!...
Yetimliğimi satırlara işlediğim vakitler
Sustuğum gecelerdir benim; derindir
Kaldırımlarda izi silinen
Sis dağlarının arkasındaki gölge
Aynalarda yansıyan bu hayalet bedenimdir
Merhemdir yaralarıma nakşettiğim umut
Yine de tarihin sahnesinden çıkan kaderimdir…
Adım Âdem!...
Uzak şehirlerin kaldırımlarına sinmiştir ayak izlerim
Kokum sırnaşmıştır bütün köşelere
Hesabını peşin verenlerdenim
Sere serpe dağılan toz
Kıyı köşe saklanmamış giz
Yüksek duvarlarını şeffaf örenlerdenim
Bir çift sevgi dolu yürekten kuruludur haremim…
Adım Âdem!...
Yağmurun yağışındaki nemde
Bir kundağa sarılı çocukça hayallerim
Rotası kaymış pusulanın ucundadır sözlerim
Mezara kadar sırtımda dost yükünü çekenim
Sessiz çığlığımı ciğerimde hapsederim
Vefa benim
Dost benim
Yar benim
Aşk benim…
Damla damla yeryüzüne dökülen benim …
Duy beni!
Şimdi güneşi boğuyorlar
Yetişemiyorum…
Adem Efiloğlu
