Kurmaca bir iddia olsa olsa yalnýzlýðýn peksimet kývamýnda infilak etti edecek yüreðim.

Dalyalarca balyalarýn kundakladýðý bir bahar gününün ikindisinde ve kýþýn ertesinde firardayým.

Yakamoz gülüþlerin derde deva olduðu…

Ýklimlerin sýrasýný kaybedip yoklamada yok sayýldýðý…

Aslýnda itibar edilmekle sevilmek arasýnda gidip geldiðim yoz dürtülerin sütliman varlýðýna d/okunmak ile ölmek arasýnda bir yerdeyim.

Hýzýný azalmýyor yüreðin hazzý yazmanýnsa þerefine þiirler kaldýrdýðým yalnýzlýðýn alt yazýsý adeta bir çift kelamýn ertesi selamlaþtýðým yazý dostlarýmýn eþliðinde içime dikilesi bir kubbe adeta duygularýmý misafir þiirlerimi yoldaþ bildiðim.

Mutluluk ve hüzün arasýnda bir yerdeyim ve ben tüm çekincelerimi öldürdüm.

Mevsimin rütbesi ve de kalemin apoletleri iþte izahý mümkün olmayan hayat yolculuðumun kim bilir kaçýncý milyon versiyonudur kalbimin tutulduðu hapishanede yaþ ve yas almakla iþtigal debelendiðim þehirden kaçmak belki de benim kaleme aldýklarýmla bir çift lafýn belini kýrmak adýna canhýraþ varlýðým ve kalemim.

Renklerden beyaz iken yüreðin asasý.

En asisinden bir aþk iken yüreðin bekasý.

Sýzan güneþin sýzlayan dizelerimin de meramý olsa gerek hiçliðime nazire ettiðim ve de varlýðýmýn dokunulmazlýðýnda çizdiðim hayat þeritleri ve de çizile dursun çil yavrusu gibi d/aðlanmakta sözcükler ve çitlerin aþýmýnda hýzýmýn da sürümünde saklý veballer ve doðallýðýmla baþýma açmadýðým dert kalmamýþken ben hala iyi niyetimi ve insanlara duyduðum sonsuz saygý ve güvenimi korumaktayým.

Nazenin sýrdaþým.

Akýl melekelerim ve yürek iklimim…

Kýsaca beni ben yapan neyse beni bana yakýn kýlan hangi uzaklýk ve imkânsýzlýksa þerh düþtüðüm bir noktada saklý kaldýðým kadar vurgun yediðim…

Hacizli sözcükler furyasý.

Yedieminde unuttuðum çocukluðum.

Depreþen yürek sýzým ve mahcubiyetim ve hali hazýrda aþkýn dokunulmazlýðýnda okunmadýk kelime býrakmadan kitaplarla olan iliþkimde kendime d/okunmak gibi bir mahcubiyeti nasýl da saklý tutuyorum yeþillenen gözlerimde ve hýrçýn mizacýmda tempo tutuyor gün ýþýðý oysaki geceye ve rehavete vardým varalý tutunacak tek dalým da yok iken yazmanýn ve sevginin dýþýnda.

Hurafeler sökün eden.

Heyecaným ve yazma hýzým tetiklenen.

Dýþa vurumdan ziyade infilak ettiðimin de ertesinde kendimi bir þiirin kýyýsýna vurmuþ ve de yüreðimden vurulmuþluðumla sözcüklerin deliþmen aksanýnda ve de ayazýnda gecenin ikilettiðim kadar ikilemde kaldýðýmýn ertesi tek doðrumla þerh düþtüðüm cihanýn kýsýlmýþ gözlerinden sökün eden ferin iþtigali elbet kalemin da mahzun gülüþüne çöreklenmiþ imgelerden ve þiirlerden medet umduðum…

Yadsýyamadýðým kadar doluyum.

Yansýtamadýðým kadar hüzünlü…

Bir o kadar mutluluðun beni dansa kaldýrdýðý ve ayaðýma basmasýna aldýrýþ etmeden sevginin sürüklediði bir kara delik ve ben sevdiðim kadar masumum ve yalýtýldýðým kadar mahzun.

Yanlýþlarýmýn doðrularý götürdüðü kadar doðrularýmýn da tetiklediði bir sevgi hýzýnda limit aþýmýna uðramýþ belleðimin ve yüreðimin düðümlerinin bir bir çözüldüðü de yalan deðil hani.

Metruk hecelerin istilasýnda gecenin bir vakti þiir deyip de yola düþtüðüm ve destanlardan sýzdýðým ve derdest edilmiþ gölgemin bir sýkýmlýk canýnda, canýmdan çok sevdiðim kadar cansýz gözlerinde efkârýn hüznüme mil çekip boylu boyunca serildiðim kubbenin de bir baþkaldýrýþý adeta sevginin dokunulmazlýðýnda þerit deðiþtiren duygularýmýn hicabýnda sönen yürek ateþim…

En çok da gözlerimi kýsýp özlemle bekler ve seyrederken günün doðuþunda saklý o belli belirsiz gülümsemeyi de en derine tutturmuþken adeta bir izotop iken sevginin meali hýnca hýnç duygularýn da baþkaldýrdýðý kadar ben bir kere sevginin yoluna baþ koymuþken ve kalemin kanatlandýðý hayal âleminde yaralý bir kuþ olmanýn verdiði hüzünle ve acýyla dolup taþan yüreðimde koca kâinatý saklý tuttuðum kadar kabýmdan taþtýðýma dair bir rivayet de deðil asla yazmanýn ve sevginin tek lüksüm olduðunu beyan ettiðim…

Her rengin vardýr sefasýný süremediði kadar hayatýn debdebeli bir sunumdur da bazen aþkýn rüyalarda yaþandýðý.

Göðün mavisinde yýkandým bu gün ve þarlatan rüzgâra pabuç býrakmadým:

Doðamda saklý yalnýzlýðým ve dualarýn sarmalýnda yürüdüðüm kadar ayak sesimdir þiirlerim.

Mahzun bir hikâye misali esip gürlerim gecenin atan þafaðýna saklanmýþ bir kuþ gibi sekerim:

Her gün, yeniden doðumumu müjdeler ve geceye kucak açtýðým kadar vakur ve ýssýz bir yangýným ben: yalaným varsa þiirler çarpsýn beni…

Her dua bir yakarýþ her düþ bir var oluþ ve þüheda mazimde saklýdýr sihri varlýðýmýn tozu dumana kattýðým zamanlarýn hatýrasý saklýdýr içimde ve içtimada geçen ömrün uzamýnda saklý binlerce hikâye.

Bir hümayun kuþuyum: hükümranlýðýnda Rabbin bensiz güne tebessüm eden zalimin nazarýnda sefil ve mazlum bir gülüþtür içime doðan güneþin pýrýltýsýnda saklýdýr gözlerimin elasý ve yeþillenen ruhumdur yazmaya baþladýðýmýn ertesi.

Hazan mahsulü deðilim bu gün bilakis Nisan yaðmurlarýna kefilim ve de bereketli bir sevginin izini sürdüðüm kadar insanlarýn gözünde seðiren bir gizim.

Manen dolu.

Ýç sesimin her hecesi.

Ceplerim delik olsa ne ki?

Þiirlerdir hicretim ve kucak açtýðým hayallerin yüreðimden anbean taþtýðý.

Ruhumda sanduka.

Yüreðimdeki davul.

Sesimdeki neþe.

Ýçimdeki hüzün.

Geçmiþe maziyim madem matemimle örülüdür saçlarým uçuþan renklere taptýðým kadar Ýlahi Aþka meddücezriyim yalnýzlýðýn.

Yakarýþým Rabbime nasýl ki en üst yetkin Mahkeme.

Yalnýzlýðýmsa ömür boyu yâd ettiðim dünlerden aldým boyumun ölçüsün madem ölü bir geçmiþ deðil beni ayakta tutan bilakis yeniden açan hüzün bahçem ve Nisan yaðmuruna teslimiyetim.

Günümden seken o kurþun tümlenen hicraným tükenmek bilmez de coþkum.

Rabýtasý bir günün ve ulaþýlasý en yüksek rakýmýn elbet semada saklýdýr varlýðým yerin dibine sokulduðum deðil bilakis yüreðimle uçtuðum semanýn tokasý ile saçlarýmý tutturduðum ve kelebek kanatlarýnda þiirlerimin aslýnda ben sonsuzluða tutkunum.

Bir melodi ise çalan sadece benim duyduðum.

Melankoli deðil tutkum gelin görün ki hayatýn çetrefilli yollarýnda arz ettiðim duygularýn olmasa da karþýlýðý yazdýðým kadar tutkuluyum hayata ve demli sözcüklerden derlediðim densiz iklimden bana eþlik eden rüzgârýn uçurduðu zamansýz bir veda olmasa keþke hayata tutunduðum…