M. NÝHAT MALKOÇ

            Bu ülkenin düþünen, münevver insanlarý çok büyük bir zenginliktir bizler için.

            Türk milliyetçiliðinin son dönemdeki güçlü soluklarýndan biri olan Durmuþ Hocaoðlu bundan 12 sene evvel bir sonbahar günü hiç beklenmedik bir zamanda aramýzdan ayrýlmýþtý. Onun vefatýyla milletini, milliyetini ve memleketini çok seven, bu topraklarýn gerçek sahipleri öksüz kalmýþtý. Ýnandýðý gibi yaþayan ve deðerlerinden asla taviz vermeyen dimdik bir adam; nokta kadar menfaat için virgül gibi eðilmeden, dimdik göçmüþtü bu gurbet ellerden. O, giderken arkasýnda þerefli bir mazi ve yerli malý düþünceler býrakmýþtý.

Bu ülkenin düþünen, münevver insanlarý çok büyük bir zenginliktir bizler için… Onlar karanlýklarý aydýnlatan ayýþýðý hükmündedirler. Ýþte tam da bu özellikleri taþýyan çok önemli bir aydýnýmýzdý Doç. Dr. Durmuþ Hocaoðlu. Marmara Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Öðretim Üyesi Doç. Dr. Durmuþ Hocaoðlu, 23 Ekim 2010 tarihinde evinde geçirdiði kalp krizi sonucu 62 yaþýnda hayatýný kaybetmiþti. Hocaoðlu, Bostancý Kuloðlu Camii’nde ikindi vakti kýlýnan cenaze namazýnýn ardýndan Karacaahmet Mezarlýðý’nda defnedilmiþti. Düþünen ve düþündüklerini her ortamda çekinmeden, yüksek sesle dile getiren merhum Hocaoðlu uzun yýllar Yeniçað gazetesinde köþe yazýlarý kaleme almýþtý.

Zamaný çok verimli kullanan, az zamanda çok iþler yapan merhum Durmuþ Hocaoðlu’nun 62 yýllýk hayat hikâyesine baktýðýmýzda þu bilgilerle karþýlaþýyoruz:

“1948’de Bayburt’ta doðan Durmuþ Hocaoðlu, 1974’te ÝTÜ’den Elektrik Mühendisi olarak mezun oldu. 1982’de mühendislik mesleðini terk etti ve Marmara Üniversitesi Atatürk Eðitim Fakültesi Fizik Bölümü’ne öðretim görevlisi olarak girdi. O tarihten sonra Felsefe’de mastýr ve doktora yaptý; Fizik’te ise mastýr yaptý, doktorasýný tez aþamasýnda býraktý.

Durmuþ Hocaoðlu, 1983 yýlýnda Ýstanbul Üniversitesi’nde baþladýðý felsefe kariyerinde, önce 1986’da “Descartes’ýn Fizik Anlayýþý” isimli tezi ile yüksek lisansýný, 1994'te “Türk-Ýslâm Düþünce Tarihinde ve Modern Fizik’te Kozmos” isimli tezi ile doktorasýný ve 1986’da ise Marmara Üniversitesi’nde “Tekil Lineer Sistemler Ýçin Geliþtirilen Bir Transformasyonun Yorumu Üzerine” isimli tezi ile fizik yüksek lisansýný baþarýyla tamamladý.

Marmara Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Fizik Bölümü’nde öðretim üyesi olarak görev yapan ve mültidisipliner bir akademik çalýþma kariyeri bulunan Hocaoðlu’nun çalýþma alanlarý Fizik Felsefesi, Bilim Felsefesi, Tarih ve Siyaset Felsefesi olup, muhtelif dergilerde Elektrik Mühendisliði ve Fizik gibi teknik konular yanýnda Bilim ve Fizik Felsefesi, Tarih Felsefesi, Siyaset Felsefesi, Din ve Laiklik v.b. konularda makaleler kaleme almýþ; ayrýca, muhtelif akademik toplantýlarda tebliðler sunmuþ ve teblið kritikçiliði yapmýþ, birçok gazete ve dergide sürekli yazarlýk yapmýþtýr. “Devletçilik Bumerangý”, “Düþük Þiddetli Devrim ve Bir Entelijansiya Kritiði” ve “Laisizm’den Milli Sekülarizm’e” isimli yayýnlanmýþ üç kitabý bulunmaktadýr. Hocaoðlu’nun Alpaslan, Tuðrul ve Kürþat isimlerinde üç erkek evlâdý vardý.

Hocaoðlu; dünyaya, mala mülke deðer vermeyen Yunus gönüllü bir mütefekkirdi.

Fikir hayatýmýzýn kilometre taþlarýndan biri olan Durmuþ Hocaoðlu, milletinin ýstýraplarýný þahsî ýstýraplarýndan hep önde tuttu. “Bâis-i þekvâ bize hüzn-i umûmîdir Kemal/Kendi derdi gönlümün billâh gelmez yâdýna” diyen Namýk Kemal’ýn bu çaðdaki ete kemiðe bürünmüþ haliydi o… Bir milleti utandýrmak için deðil, uyandýrmak içindi bütün gayretleri. Zira bu millet son dönemlerde sanki narkoz verilerek ne yazýk ki uyutulmuþtur. Bu gaflet uykusunun dalalete dönüþmeden birileri tarafýndan sona erdirilmesi gerekiyordu. Onun yaptýðý da uyutulan ve kendi olmaktan çýkarýlan þanlý bir milleti uyandýrmaktan ibaretti.

O; dünyaya, mala mülke deðer vermeyen Yunus gönüllü bir mütefekkirdi. Vatan ve millet sevgisi gönlünü tamamen kapladýðý için yüreðinde baþka sevgilere yer yoktu. Ýçindeki vicdan polisi gaflet uykusuna dalýp da hataya düþmemesi için daima nöbetteydi. ‘Fedakârlýk’ ve ‘hasbilik’; onurlu bir insan olarak daima alný ak, baþý dik olarak gezen, çaðýn Dede Korkut’u olarak gördüðüm bu yiðit insaný anlatan iki güzel kelimedir. O; bazý asalak tipli insanlar gibi davasýný, dünyalýk elde etmek için bir merdiven olarak kullanmamýþtýr.

Çok okuyan ve çok düþünen bir aydýn olan Durmuþ Hocaoðlu’nun milletimize ve memleketimize dair çok isabetli tespitleri vardýr. Ona göre bizler çok iyi dövüþen milletiz ama çok iyi düþünen, analiz ve sentezler yapabilen millet deðiliz. Millet olarak düþünmüyor, düþündüðümüzü zannediyoruz. Doðrularýmýzla hesaplaþmaktan korkuyoruz. Kendimize toz kondurmuyor, kendimizi peygamber masumiyeti içerisinde görüyoruz. Her nedense üzerimizde bir ölü topraðý var. Ona göre Türk milliyetçilerinin en büyük meselesi bu camiadaki entelektüel azlýðýdýr. Bu, milletimizin meselelerinin en büyüðüdür. Bütün sýkýntýlar bununla ilintilidir. O, özgürce düþünebilen ve düþündüklerini her ne pahasýna olursa olsun ifade eden, Aristoteles’in “Bir düþünce adamý hiç kimseden emir almaz, belki herkes ondan emir almalýdýr; sâfî bir düþünce adamý, hakikat kendisine nasýl görünmekte ise onu söyleyebilen kiþidir.” düþüncesini benimsemiþ, hayatý boyunca bu minval üzere yaþamýþtýr.

Hocaoðlu, özeleþtiriyi ‘en temelli bir metodoloji problemi’ olarak vasýflandýrýyordu.

Merhum Durmuþ Hocaoðlu’na göre siyaset kirleniyor; halkýn ezici çoðunluðu siyasetçiye güven duymuyor, hemen hemen her siyasetçiyi birer potansiyel hýrsýz olarak görüyor. Bu güven bunalýmýndan kurtulmak, en kýsa zamanda güven ortamý oluþturmak gerekir. Ona göre “Ankara gitgide Bizanslaþýyor, kendi içine kapanýyor, kendi milletinden korkuyor, Ona güvenmiyor… Türkiye’nin ‘Türklerin ülkesi’ olduðu unutulmuþ görünerek bir ‘mozayýk ülke’ faraziyesi kuruluyor ve sonra bu tez çýkýþ noktasý yapýlarak ‘Yerlilik’, ‘Yerellik’, ‘Yeni Osmanlýlýk’, ‘Anayasal Vatandaþlýk’ gibi ývýr-zývýr teoriler üretiliyor… Türkiye çok ciddî bir ‘demokrasi problemi’ yaþýyor… Etnikçilik cereyanlarý almýþ baþýný gidiyor; artýk bu ülkede neredeyse ‘Türk’ olmak ayýplý bir hâl alýyor; Türkiye üzerine bin bir türlü projeler hazýrlanýyor… Bir takým insanlar Türkiye’yi sahipsiz boþ arazi farz ederek üzerinde yer beðeniyorlar; birtakým insanlar Türk Devleti’nin adýna baþkalarýný ortak etmeye, Türk Devleti’nin sýrtýndan baþka devletler çýkarmaya çalýþýyorlar… Türkiye, dipten ve derinden gelen bir ‘düþük þiddetli devrim’ yaþýyor; Türk Halký, devletinden ve aydýnýndan ümidini çoktan kesmiþ, kendi kalkýnma, modernleþme ve politik ergenleþme devrimini bizzat kendisi yapýyor… Türkiye’de bir ‘Kozmopolitan Müslümanlýk’ anlayýþý yaygýnlaþýyor… Üniversitelerde eðitim, bilim bir tarafa býrakýlýp bütün meseleler baþörtüsüne kilitleniyor; hocalar resmen talebeleri hakkýnda casusluk ve jurnalcilik yapmaya zorlanýyor…” Hocaoðlu Türkiye’ye ve bu ülkede yaþayanlara dair bu acý tespitleri yaptýktan sonra “Milliyetçiler nerede?” sorusunu soruyor. Milliyetçilerin bu ciddi meseleler karþýsýnda hazýrlýklý olmadýðýný söylüyor. Bir anlamda kendinin de içinde olduðu kitleye dair özeleþtiri yapýyor.

Merhum Durmuþ Hocaoðlu, özeleþtiriyi Türk milliyetçiliðinin en büyük ihtiyacý olarak görüyor; özeleþtiriyi ‘en temelli bir metodoloji problemi’ olarak vasýflandýrýyordu. Bununla ilgili olarak: “Ülkemizde hemen hemen herkesin yaptýðý gibi kendimizi adeta peygamber masumiyeti konumuna yükselttik, hiç kendimize yönelik eleþtiri yapmadýk; eleþtiri oklarýmýzýn en keskinlerini hep baþkalarýnýn etine, gücümüz yettiðince de en derinine saplamaya çalýþtýk da kendi nazik tenimize bir toplu iðne baþýný dahi reva görmedik; bütün kusurlarý hep baþkalarýnda aradýk; hiç kendimizin de kusurlu olabileceðini düþünmedik. Üstelik kör-kör parmaðým gözüne misali gözlerimizin önünde cereyan eden hâdiselerden asla dersler çýkarmaya çalýþmadýk… Açýkça deklare etmek ihtiyacýný duyduðum þahsî kanaatim odur ki, Türk Milliyetçiliði konusunda en ziyade ihtiyaç duyulan þey, her þeyden önce ve behemehâl, bizzat Türk Milliyetçiliði içerisinden gelen, o kültür ve terbiye ile yetiþmiþ ve kendisini el'ân böyle nitelendiren, fakat hiçbir þahýs, zümre, parti, hizip, cemaat ve fraksiyona baðlý olmayan, hiçbir þahýs, zümre, parti, hizip, cemaat ve fraksiyonun adamý olmayan, bütün bunlarýn hepsinin dýþýnda ve üstünde, baðýmsýz, samimî milliyetçi entelektüellerin yapacaklarý seviyeli, yapýcý özeleþtirilerdir… Eleþtiriye tâbî olmayan, eleþtiriye kapalý olan, bilgiyi ve kanaati infleksibl ve kutsal, dokunulmaz bir ideolojiye dönüþtüren hiçbir düþüncenin mükemmelleþme þansý olamaz… Eleþtirinin ilk ve kesin olarak uyulmasý zorunlu olan þartlarýndan birisi ve belki de en birincisi, ‘kendi doðrularý’ da dâhil olmak üzere, gücü ve kudreti muktezasýnca, kendisine doðru olarak sunulan her þey ile hesaplaþmaktýr.”(2) diyordu.

Doç. Dr. Durmuþ Hocaoðlu, isabetli tespitleri olan bir kiþiydi.

Gerçekte fizikçi olan Doç. Dr. Durmuþ Hocaoðlu; daha çok siyasî, felsefî ve tarihî konulardaki yazýlarýyla tanýnýyordu. Ýsabetli tespitleri olan bir kiþiydi. Türkiye’nin Avrupa Birliði üyeliðine tarihî ve kültürel kaygýlarla karþý çýkýyor ve þu görüþlere yer veriyordu:  

“AB, fikrî temelleri ve arkaik kuluçka dönemi Roma’nýn son yýllarýna, Augustinus’un, bütün Hýristiyan dünyasýnýn bir ve bütün, parçalanamaz olduðunu öngören “Hýristiyan Birliði ideali”ne kadar geriye götürülebilen ve Avrupa’yý oluþturan ve ortalama olarak ayný kültür, medeniyet ve dini paylaþan Avrupa milletlerini ve devletlerini bir ve tek Avrupa devletine ve nihâî safhada da ayný “Avrupalýlýk” üst kimliði çerçevesinde mümkün olduðunca homojenleþmiþ bir ve tek halka/millete dönüþtürmeyi amaçlayan, bütün tarihin tanýdýðý en kapsamlý siyasî mühendislik projesidir. Düþünce adamlarýnca asýrlarca diri tutulup geliþtirilen bu ideal, yýrtýcý milliyetçilikler ve ulus-devletler çaðýnda Avrupalý devletlerin birbirlerine karþý galebe çalmak için giriþtikleri sayýsýz “Avrupa iç savaþlarý” ile beslenmiþ ve en nihayet, Churchill’in Eylül 1946’da Zürih Üniversitesi’nin açýlýþýnda yaptýðý konuþma ile net bir siyasî projeye dönüþmüþtür: Avrupa ya Amerikan modelli, federal, “bir tür Avrupa Birleþik Devletleri” þeklinde yeni ve radikal bir örgütlenmeye gidecek ya da kültürel, medenî, iktisadi ve askerî bakýmdan çöküþ yaþayacak. Bu açýdan AB’ye üye olmak isteyen herkese AB’nin, salt “ekonomik birlik” veya “ittifak” deðil, bütün üye millî devletleri yutarak bir tek devlete dönüþtürmeye yönelen “birlik” olduðuna dikkat ederek, þu çýplak gerçekleri hatýrlatýrým: -Her üye devletin millî egemenliði ve istiklâli kademeli olarak feshedilecektir.”(3)

Hocaoðlu, sözünü hiçbir zaman sakýnmadý; doðru bildiði yolda yürüdü. Türk milletinin aydýnlanmasý için düþünce üretti ve bunlarý milletiyle paylaþtý. Yeniçað gazetesinde 737 tane yazý kaleme aldý. Türk Yurdu Dergisi’nde entelektüelleri uyandýran yazýlar yazdý.

Merhum Durmuþ Hocaoðlu’nun hakikati haykýran gür sesini millet olarak ne yazýk ki duymadýk; birileri onun sesinin duyulmamasý için yok yere cýzýrtýlar çýkararak mevcut sükûneti bozdu. Benim “Türk Sokrates” olarak gördüðüm bu büyük mütefekkirin altýn kýymetindeki sözleri arada kaynadý gitti. Oysa onun birçok konuda çok isabetli teþhisleri ve derin analizleri vardý. Milletinin ýstýraplarýyla uðraþmaktan kendi derdini aklýnýn ucuna bile getirmeyen, eðilip bükülmeyen, küçük hesaplar peþinde koþmayan, doðru bildiklerini haykýran bu sýra dýþý filozofu, yaþarken ne yazýk ki anlayamadýk. Anladýðýný zannedenlerin önemli bir kýsmý da, hayata yüzeysel baktýklarý için onu yanlýþ veya eksik anladý. Oysa o, Türk milliyetçiliði için büyük bir deðerdi. Onun düþüncelerinin zamanla daha iyi anlaþýlacaðýný, kýymetinin öldükten sonra bilineceðini düþünüyorum. Allah rahmet eylesin.

Dipnotlar: 1-2) Hocaoðlu, Durmuþ, “Türk Milliyetçiliði’nin En Mühim Ýhtiyacý: Öz-Eleþtiri”, Türk Yurdu, Sayý: Mart-Nisan-Mayýs 1999, Ankara, s. 95-10

3)Durmuþ Hocaoðlu Resmi Web Sitesi, www.durmushocaoglu.com