Sevgi de yetmiyormuþ, çok eskiden rastlaþacaktýk

Bir çok insan hayatýmýza giriyor peki bu insanlarýn hayatýmýzda yerine? Bu insanlara ne kadar deðer veriyoruz, kaçý hayatýmýzda yer ediniyor? Bazý insanlarýn hayatýmýza girdiðini bile unuturuz. Biz insanlar ne gaddar ve vurdum duymaz olduk biz öyle bir neslin çocuklarýydýk ki bir tas çorbayý koca bir semt paylaþýrdý peki ya ne deðiþti? Biz hala o sokakta oynayan çocuklar deðilmiyiz? Þuan yanýmýzda uyuyan insanlarýn bile kim olduðunu bile bilmiyoruz. Bu insanlýða sýðar mý?

Bazý insanlarda çok yersiz zamanlarda alýrýz hayatýmýza bizi büsbütün heder eder bu insanlar. Ýþte ozaman ne o sokakta kýsa pantolonu ile oynayan çocuk oluyorsun ne de salçalý ekmek ile doyan hýnzýr yaramaz. O insanlar unutturur evveli ama geleceðide yoktur. Çok önceden tanýþmýþ olmayý dilersin veya hiç tanýþmamayý iþte ozaman aklýna gelir Ýzzet Günay’ýn Türkan Þoray’a dediði  "Sevgi de yetmiyormuþ, çok eskiden rastlaþacaktýk."