Sus payı dudakların, kurcalardı aklımı,
Beni benden alırdı, o muhteşem sözlerin.
Herkes gibi gizlerdim, derinlerde saklımı,
Işık olurdu işte, karanlıkta gözlerin.
Anlatamazdım seni, sözcüklerim yetmezdi,
Cümleler firar eder, kelimeler kaçardı.
Nasıl inat ederdim, mücadelem bitmezdi,
Ben seni düşündükçe, aklım yiter, uçardı!..
Evet, abdal olmuştum, aşkındı hürriyetim,
Özgürlüğün tadını, nefesinde almıştım.
Varsın sensizlik olsun, şimdi bitmez diyetim,
Seninle en tarifsiz, duygulara dalmıştım.
Hele o gülüşlerin, endamında nazlanır,
Vururdu ortasından, bağrımı kirpiklerin.
Kıvranır kelimeler, konuşmaz da sızlanır,
Öyle derin kanardı, attığın çiziklerin.
Şimdi sus dudakların, aklımın kıyısında,
Vuslatının izleri, umutlarımda kanar.
Yüreğimi gömdüler, Yusuf’un kuyusunda,
Yine elbet kıyamaz, Âdem ismini anar.
Âdem Efiloğlu
(
Sus Payı Dudakların başlıklı yazı
AdemEFİLOĞLU tarafından
9.12.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
