Gecelerinin en güçlü arkadaşıydı duaları..
O gecelerden birinde,bir rüya gördü,rüyasında Muhmut Hüdayi Hz.türbesinde dua ederken şöyle bir ses duydu Hatice;
Sen Şirin değilsin,Leyla değilsin,Züleyha değilsin!
Peki kimim diye sorunca;sen Hatice'sin,sen Aişe'sin,Hafsasın diye yanıt aldı.
Rüyanın etkisiyle sırılsıklam uyanınca, ağlaya ağlaya Mahmut Hüdayi Hazretlerinin türbesinde aldı soluğu Hatice .
Daha çok ağladı,dua etti,içini döktü..
Sonra da yorgunluktan ilk bulduğu bir ağacın dibine çöktü.
Bir an önünden kedi geçmiş gibi bir hisle, çömelerek çöktüğü dizlerinin üzerinden kaldırdı başını,önünde bir kâğıt gördü.
Ak pak,dalından yeni kopmuş gibi bir kağıttı bu.
Hemen aldı ve okumaya başladı.
Kalbine söyle,sakin olsun!
Kocan seni seviyor,tek yapman gereken şey, onu Rabbine sığınarak özgür bırak.
Kimdi,nerden biliyordu onun yaşadıklarını?
Etrafına bile bakınmaya fırsat bulamadan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı,o an içinden geçen tek şey,dua ettiği gecelerde kocasının ellerini, ayaklarını, gönlünü,gözünü onu yaradana emanet etmiş olmasıydı..
İçine bir ferahlık gelmiş,ağlayarak çıktığı evine,gülerek dönmüştü.
İçi içine sığmayan kalbiyle artık bu mevzuları hiç açmamaya karar verip,gözlerinin önünden film şeridi geçen ,kocasıyla bir bahar akşamında ettiği sohbete dikkat kesildi Hatice.
Efendimizin hayatını anlatırken eşine, Hatice'nin kıskançlığını vurgulamak için,sana Aişem diyeyim ben bundan sonra,Hatice gibi olmasın kaderin demişti ve o günden sonra da yaptığı her kıskançlıkta Aişe validemizin de efendimizi sık sık kıskandığını bilen Ruşen,Aişem diye takılırdı Hatice'ye.
Bu yoğun hislerle duygularını
AİŞE HATİCE GEREKİRSE HAFSAYIM isimli şiirle kaleme döktü Hatice.
Bana Aişem derdin,Haticen de olurum.
Ara sıra sadece aşk bahçene gelirim.
İster gül diye alıp,koklayıp da seversin.
İster uzaktan bakar,bu benim değil dersin.
Değil mi ki bu canda,taşıdığım kalp adın .
Değil mi ki bu tende,sevdan kolum kanadım.
Her hücremle aşkına yana yana talibim!
Bu aşk şöhret dinlemez,say ki ben bir garibim.
Ey canımın parçası! Bundan öte dert mi var?
Ey gönlümün sırçası! Senden öte yurt mu var?
Ne Şirin'im,ne Leyla,Ne de bir Züleyha'yım.
Aişe,Hatice'yim,gerekirse Hafsa'yım.
(Hikâyenin tamamı bittiğinde inşaAllah sizinle paylaşacağım)
Havva KAYA
(
Hatice Aişe Hafsayım başlıklı yazı
Havva KAYA tarafından
4.01.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
