"Çekme cennetimin, pencerelerine perde;
kaldýr göz kapaklarýný"

Göklerden inzal olup, kalbimde yeminleþen,
Dilimi lâl eylemiþ, bir ahitti gözlerin...
Ahreti vuslat bilip, ruhumda aminleþen,
Sevdanla imzalanmýþ, bir akitti gözlerin...

Çünki ümitsizliði, bir anda yarýp gelen,
Hem de tüm hüsranýmý, bir bakýþýyla silen,
Þehrimin üzerinde, karanlýklarý delen
Mutluluða açýlmýþ, bir geçitti gözlerin...

Ýzleyip etrafýmý, bin bir mana yüklerken,
Umudumu kaybedip, günü güne eklerken,
Þu canýmdan sýkýlýp, ölümümü beklerken
Ýçinde kaybolduðum bir muhitti gözlerin...

Ýþte böyle çarpýlýp, bu ateþte yanandým,
Hakikatin suyuna ilk kez böyle kanandým,
Ýmanýmý katlayýp, bir gerçeðe inandým,
Ýki dünya arasý, bir kesitti gözlerin...

Oysa bastý üstüme, hep boðdu beni zaman,
Bunalmýþtým içinde, devindiðim her bir an,
Göklerden istediðim, dilediðim bir aman,
Ýçimi ferahlatan, bir vakitti gözlerin...

Ne zaman þiir yazsam, hayalimde süsleyip,
Haya ederdim o an, yüzümü de isleyip,
Býraktým yazmayý da, kalemi kafesleyip.
Býkmadan okuduðum, bir beyitti gözlerin...

Bir nizama inanýp, örselenmiþ fýtratýn,
Haddini de bilerek, tam üstünden sýratýn,
Geçilerek binilen, "Burak" denen bir atýn,
Sýrtýnda ulaþýlan, bir ümitti gözlerin...