Gül Yüzü
Aşkın tek başına çıkılmaz yürünmez düzü
Hasret ilinde o yârsız geçerken her güzü
Mevla tek başına söyletmesin sözü bize
Bir gün elbet o yârin bana döner gül yüzü
Rehberimdir aşk bırak üzgün her bir sözü
Aşk narıyla hoşlukla yan söndürme közü
Kurumuş dallara aşkla Mevla verir canı
Bana yüzün dönen yârim aşklımla tanı
Bak viran kalmış gibiyim inşa eh bu hanı
Bir gün elbet o yârin bana döner gül yüzü
Rehberimdir aşk bırak üzgün her bir sözü
Aşk narıyla hoşlukla yan söndürme közü
Biter güz günlerim döner elbet bahara
Mevla var iken sırtını yaslama duvara
Açar sabır ile gönül nevruzun bu ara
Bir gün elbet o yârin bana döner gül yüzü
Rehberimdir aşk bırak üzgün her bir sözü
Aşk narıyla hoşlukla yan söndürme közü
Gez sahilleri ovayı nazlı yârin kokusun ara
Elbet Mevla izni ile iyileşir her bir yara
Hasret acısı derin olur sakın atmayasın nara
Bir gün elbet o yârin bana döner gül yüzü
Rehberimdir aşk bırak üzgün her bir sözü
Aşk narıyla hoşlukla yan söndürme közü
Deliler sınıfına soksalar da bu aşkımla beni
Emanet tende bir gün kokar o yârin teni
Mevla elbet mahzun bırakamaz böyle seveni
Bir gün elbet o yârin bana döner gül yüzü
Rehberimdir aşk bırak üzgün her bir sözü
Aşk narıyla hoşlukla yan söndürme közü
Kul Mehmet’im bak özgürsün sen aşkınla
Bak etrafına aşkla tanı dönersin bir şaşkına
Bırak üzüntüleri bir kenara dikkat et bakışına
Bir gün elbet o yârin sana döner gül yüzü
Rehberimdir aşk bırak üzgün her bir sözü
Aşk narıyla hoşlukla yan söndürme közü
Mehmet Aluç-Kul Mehmet