Sevgili Yarenim;

Uzun zamandýr aklýmý muhasara altýna almýþ halinizi, heyecan ve hayranlýk esvaplarý içerisinde

arzý endam etmek istiyordum. Hoþ gönülle  sadece durdum ve bu zamanýn tadýný çýkardým. O yüzden bir süre sessiz kalmaya karar verdim. Sonunda size kelimeler baðýþlamanýn tarifsizliðinde buldum kendimi...

Güneþ, rüzgar ve denizler bile nefes alýp verir, üþür, açlýk hissedebilir ve dahi mutluluktan çýldýrabilirlermiþ. 

Ben bir sahil kentinde, doðup büyüdüðüm halde bunlardan habersizdim. Ne zaman siz hayatýma dahil oldunuz ben

o merhaleden sonra bildiðimden emin olduðum zikýymet þeyleri en temelden alfebeden öðrenmeye baþladým...

Ruh yörüngelerimizin yardýmýyla bir orijinde kavuþtuk çok þükür. Bazý vuslatlar bahtsýzdýr bazýlarý ise biz gibi bahtiyar.

Bahtiyarlýk; sizinle ayný fýrçadaki havaimavi ile boyanmak, deniz kokmayý öðrenmek, vapurlarýn sevinçten çýldýrmasýna

sebebiyet vermek, martýlarýn kanadýnda savrulan havaya ayný gönülle ve ayný yangýnla bakabilme þeref ve imtiyazý demekti.

 

Muhabbete yol çizen ruhlar, sarý zambaklarýn öptüðü vadide haþir neþir olduðunda, iki nehir gibi birbirine karýþmaya baþladýðýnda, birbirinin kaburgasýna özlem çýðlýklarý attýðýnda, dünyanýn iki uzak ucunda da olsalar kavuþmaya

öksüz kelimelere yüz sürmeye mecburdur..

Farkýnda olduktan sonra hakikatim mukaddesim gün aydýnlýðým ziya demetim afat-i caným olan sizi size anlatmak isterim:

Bu fakir; yýllar yýlý sevgiyi þefkatin madenini kazdýðýný sanýr ve ona yaklaþan her alakayý da lütuf bellerdi. En son iskelenin birinden,

vapura bindi ve yýllar yýlý dalgalý acýmasýz okyanuslarda seyrü sefer eyledi. Dünyadaki diðer dostlarýndan uzakta olduðu için bu esaretin ömrünü tükenttiðini hiç kimse ona söyleyemedi. En sevdiði deniz mavisi dalgalar, adýna sevda dediði silahla ruhunu vuruyordu,

tahammül ham bir meyve gibi boðazýna oturduðunda artýk aldýðý nefesi bile yutkunamýyordu.

Sersemdi, yanmýþ yýkýlmýþ bitaptý, o gemiden karaya adým attýðýnda, renklerin bile hükmü kalmamýþtý. Canýna can veren mavi bile

her baktýðýnda içini parçalýyor kaburgalarýna kan gölleniyordu. Kendi dünyasýný inþaa etmek için kollarý sývadý.

Daha ne kadar savrulabilirdi ki; göl kenarýna ahþaptan ufak bir kulübe yaptý, günler giderek tesirsiz bir hale dönüþmüþtü..

Birgün o gölün durgun sularýna küçük bir taþ atýldý, dalgalar birbirinden uzaklaþtý ve gölün kenarýna kadar ulaþtý. O günden sonra hiçbir þey evveline benzemedi. Bu yabancýnýn geliþi ile kuruyan çalýlar yeþermeye baþladý, kulübenin hemen yanýna bir kütüphane kurdular, rüzgar estiðinde maviye tutkun kýzýn viþne kýzýlý saçlarýný taradýlar..

Yaratýlan en þeffaf üç þey sizinle hayatýma girdi: masumiyet, güvenç ve yaren sevgisi.

Duvarlarýmý metrelerce uzunluktaki kumaþlarla örtüp, ruhunuzun hamaratlýðýyla zanaatlarýnýzý yenilenmem için seferber ediyordunuz. Bu hal fazlasýyla hoþuma gidiyor daha neler yapabileceðinizi merak ediyordum. .

Ýlk defa aldýðým nefesin sebebini idrak edebilme þerefine apaçýk ulaþabildim. Evrende kapladýðým ses alanýmýn kulaðýnýza aþina olma mutluluðunu þansýný yaþadým. Benim için biri seçilmiþti ve ben (artýk hiçbir zenginliði kalmayan bu fukara) de o biri için berrak bir suyun görünüþü gibi çabucak içimi sunabilmiþtim. Hiçbir manzara kendine bu kadar uygun bir çerçeve bulamamýþtýr.

Son zamanlarda benim için ne kadar kýymetli olduðunuzu anladým ve huþuyla dinginlikle varlýðýnýzýn hikmetini düþündüm...

Artýk kollarým hiçbir dilde bir rüzgarýn eðmesine razý olmayacak. Nehirler gibi en iyi yol gösterenim siz olacaksýnýz. Yolumuz her defasýnda dönüp dolaþýp ayný kavþaða çýkacak...

Mýsýr'ýn mübarek Nil'i varsa benim de mübarek yarenim var..

Huzur vapurumun güvertesindeki gümüþ kanatlý martým..

Saðlýcakla ve güzeller güzeli beyaz kasýmpatýlarla kalýn...

   

                                                                                                 

                                         Beyaz ortancanýz..