SÜVEYDA 2
Dağıldım ey
hayat halim perişan
Neden hep
yokluktur payıma düşen
Kalbime mıh
gibi saplanan nişan
Adını
anmakta diller süveyda
Sonsuzluk
ölümdür yanımda yoksan
Dört yana
ördüğün surları yıksan
Hani zemzem
olsan ruhuma aksan
Kurudu
aşkından göller süveyda
Hata sende
değil tüm hata benim
Hep eksik
kalıştır sana nedenim
Bir görsen
halimi topyekûn senim
Sarmayınca
bilmez kollar süveyda
Bulutlar
yağmuru gözyaşın sanır
Toprak rücu
eder arştan utanır
Aşk od ’una
düşen uzaktan tanır
Tutunca
ayrılmaz eller süveyda
Kalbimde
açmayan bir gonca gülsün
Yıllarca
sustuğum aşk adlı dilsin
Madem âşık
ölmez aşk bizi bilsin
Aşınsın
uğrunda yollar süveyda
Yıldızlar
ağlıyor sen susuyorsun
Susunca
evrene kan kusuyorsun
Bir hayalin
kaldı bak asıyorsun
Esiyor
başında yeller süveyda
Aşk denen
kuyunun içine düştüm
Dedim
bahtiyarım aşkla buluştum
Sığmadı
Âdem’in bağrından taştım
Çiçeğe
donandı dallar süveyda
Şimdi
sensiz acı ballar süveyda
Adem
EFİLOĞLU