Online Üye
Online Ziyaretçi
Topladım tasımı, tarağımı
Utandım insan olmaktan
Açılsa yerlerde beni içine çekseler
Anca öyle gizlerim belki utancımı, acımı
Başımdaki çatıdan
Soframdaki aşımdan, utandım bugün
Öff dediğim her şeyden utandım
Her eksik gördüğümden özür diledim bugün
Gözlerimdeki yaş
İçimdeki yas o denli büyük ki
Uyumaktan nefret eder oldum rahat yatağımda
Uyku borçlu olduğumuz o kadar insan varken Refah'ta
Bugün ben bütün isteklerimden utandım
Yaşamaktan haya ettim
Azrailin bile canını almaya haya ettiği o minicik bedenlerin yanında
Görünce kendimi
Eyy insan
Uyan, uyuduğun uykudan
Zira insan olmaktan utanılan bir çağdasın!!!