ayna ayna söyle bana ben kimim
her sabah sihirli aynanın karşısına geçip
pamuk prenses masalında
sorulan sorudur bu
aynayla yüzleşip hiç söylediniz mi kendinize
ayna ayna söyle bana ben kimim
ve biz farklı aynalarda
başka bir yönümüzü görürüz
kendimizi yeniden keşfederiz
insan kendinde gizlidir derler
sende gizli olan seni
arıyor musun
kendini tanı
çukur aynalara fazla bakma
hayatta hayal kırıklıklarına uğrarsın
tümsek aynalar seni
olduğundan daha değersiz hissettirir
kırık ayna uğursuzluk getirir
dikiz aynası ne ayıp şey sakın ha
berrak dost aynalar hakikati söyler
bazen de dost acı söyler
aynaya baktığında kimi görüyorsun
dudak büküp
omuz silkerek
elbette ki kendimi diyeceksin
aynada gördüğünü
bu benim işte diye tanıyorsan
bunun hiç hesap etmediğin bir bedeli var
nasıl yani
aynaya bakabiliyorsan
aynaya bakabilen birisi olarak varsın demektir
mesela unutulmuş olabilirdin
buraya, o aynanın karşısına gelmeden önce
hatırlatayım
doğum gününden sadece bir yıl önce
aynada görünen bir insan olmak gibi bir beklentin yoktu
yıllar sonra aynada
bu benim işte diyebilmeyi tasarlamış değildin
üstelik, o sıralar
kimseler tarafından var olman beklenmiyordu
hiç umulmuyordun
adın bile yoktu
kayda değer bir şey değildin
iyice bak
nereden nereye gelmişsin
bugün, önüne ayna koyabilen
aynaya baktığında kendini insan olarak tanıyabilen birisin
üstelik yıllardır bu böyle
alışmış olabilirsin kendini aynada görmeye
hiç umulmadık bir sonuçla karşı karşıyasın şu anda
hiç beklenmedik bir zafer bu
sürprizsin
herkesin seni unuttuğu o karanlıkta
Bir’i seni andığı için buradasın
olsan da bir olmasan da birdin aslında
hiç doğmasaydın
şimdi arayıp sormayacaktık bile seni
yokluğuna yanmayacaktık
aramızda olmayışına üzülemeyecektik
bir zamanlar, yokluğun varlığına tercih edilebilirdi
bak şu işe
tam tersi olmuş
varlığın yokluğuna tercih edilmiş
hayret…
çok şaşırmalısın
aynada kendini görebildiğine
sahi ya
hiç düşünmemiştim diyebilmelisin
dur, daha bitmedi
aynada kendi yüzünü değil de
herkesin yüzü gibi bir yüz görebilirdin
yani gözleri, kaşları, kirpikleri, burnu,
ağzı, yanakları, çenesi, dudakları, kulakları
ve saçlarıyla başka bir yüze sahip olabilirdin
çok özenle yapılmış
çok pahalı araçlar gibi
seri numaralarıyla başkalarından ayrılıyor olabilirdin
yüzün sana özel olmayabilirdi
çok genel bir yüz şablonu içinde
sıradan biri olabilirdin
oysa şimdi
aynaya baktığında özel birini görüyorsun
kendini sana bu özel yüzü veren diyor ki
benim güzel kulum
bak seni ne kadar da özel yarattım
seni kimselere benzetmedim
kimseleri de sana benzetmem
bu yüzü senin için sakladım
sadece sana verdim
sen, sana özelsin
aynaya bakınca
kendim diyebildiğin birini görüyorsun
doğru…
sen herkes gibi sıradan bir yüze sahip olsaydın
kimseler seni tanımayacaktı
seni sevenler herkesi sever gibi sevecekti
sen kimseye aşık olamayacaktın
herkesin yüzü aynı çünkü
seni kimse özlemeyecekti
yüzün herkesinki gibi çünkü
kimse gidişine de gelişine de aldırış etmeyecekti
çünkü her yerde senin gibiler olacaktı
belki de hiç sevmediğim bir katilin yüzüyle
karşılaşacaktın aynaya her baktığında
hepten nefret ettiğin bir zalimin saçlarını
tarıyor olacaktın her defasında
sen zannedilen insanların her yaptığından utanacaktın
yerin dibine girecektin suçlular ekrana çıktığında
ne itibarın kalacaktı
ne şöhretin
dahası
her aşamada kimliğini ispatlamak zorunda kalacaktın
yo, yo, o ben değilim diye
kendinden kaçtığını düşünsene
hayır, vallahi o iğrenç işi yapacak biri değilim diye
yalvardığını hayal etsene en sevdiklerine bile
ne diyeceğimi bilemiyorum
acaba barkodlarla mı gezerdik her yerde
eşimize her akşam
seri numaramı göstermek zorunda mı kalırdım
doğrusu, bu kadarı da fazla
sen yine de şu soruyu bir kez daha cevapla
aynaya baktığında kimi görüyorsun
kendini mi görüyorsun
çok şükür de o zaman
derin bir nefes alıyor ol bu defa
dudak bükmektense
derin bir minnettarlıkla konuşuyor ol O’nunla
Allah’ım sana teşekkür ederim de
redfer
