Online Üye
Online Ziyaretçi
Karanlıklara hapsolmuş bir ruhu duyar mı gece
Dertleri derine koyar da sorar ona bir bilmece
Gönlünü nazlı nazlı sallar durur
Birgün o ufukta güneş doğarken
O da sessizce dalgalarla vurur bu pespaye karanlık kumlara
Her aldanışında aynı cümleler
Ahh bu aşk bu serzenişe değer!
Bense neye yükledim bunca değer
Yıllarca şu beyazdan bozma bedeni nerelere sürükledim durmadım
Birgün olsun bu kıyılara dertlerimi vurmadım
Ama şimdi bir kanun telinde alevlenir elemim
Kederim değer nazarlara
Ben ki aşkın kölesi olmuşum
Kenan kenan dolaşıp dururum
Benki ateşlere gark olmuşum
İbrahimi bir tevekküle hasret uyurum
Benki ölüme ramak dolaşmışım
İsa elinden bir nefes umar dururum
Şimdi aşkın en derinine düşmüşüm
Leylanın çölünde mevlayı bulmuşum
Sen bakma serzenişlerime benim
Ben aşkın elinden içmişim bu meyi ey saki
Ne kadar yorulsamda aşk bende hep baki...
Yazarın
Önceki Yazısı