Kýrýk Bir Nota

Ben ezgiyi, müziðe olan aþkýyla o gün piyano baþýnda piyanoda notalarý birbirleriyle dans ettirirken birbirleriyle buluþturarak romantik bir resital verirken gördüm ve hayran kaldým. Ezgi, müziðe olan aþkýyla tanýnan genç bir piyanistti. Her akoru, her notayý içinde hissediyordu adeta. Bir gün, konser sonrasý kulise bir gül buketi býraktým. Üzerinde bir not yazdým “Senin müziðin kalbimi çalýyor, aldýðýn bu kalbimi kalbinde iyi sakla.”

Bu gizemli notu kimin býraktýðýný elbette merak eder Ezgi, her konserde ayný gül buketini býrakýyordum ayný not ile. Notlar, içimdeki aþkýn coþkunu ona olan hayranlýðýmý anlatýyordu. Ezgi, bu bilinmeyen hayranýn kim olduðunu öðrenmek istedi elbette. Bir gün, konser sonrasý sahnenin arkasýnda bekleyen benimle göz göze geldi. Gözleri parlýyordu ve gülümsemesi içimi ýsýttý. “Benim için çaldýðýný biliyorum,” dedim, her notayý. “Adým Mehmet.” Ezgi, beni gizemli hayraný olduðumu anladý. Birlikte her gün müziðin büyüsüne kapýldýk. Ezgi aþkla gözlerimin içine bakarak piyanonun tuþlarý arasýnda aþkýn en güzel notalarýný çalmaya baþladý. Ezgi ile ben, bir kafe terasýnda buluþtuk. Akþam güneþi, masalarýn üzerine yumuþak bir ýþýk saçýyordu. Ezgi, beyaz bir elbise giymiþti ve saçlarý hafifçe rüzgârla oynuyordu. Ben, ona gülümseyerek yaklaþtým.

“Merhaba,” dedim. “Seninle konuþmak için sabýrsýzlanýyordum.”

Ezgi, benim gözlerime gülümseyerek baktý. “Ben de,” dedi. “Müziði seviyorsun, deðil mi?”

Ben gülümsedim. “Evet, senin müziðin kalbimi çalýyor. Peki ya sen?”

Ezgi, piyanonun tuþlarýna dokunur gibi elimi tuttu. “Ben de seninle ayný notada olduðumu düþünüyorum.”

Ve o an, kafe terasýnda çalan bir þarký gibi, Ezgiyle aþkýmýz baþlamýþtý. Adýna da “Aþkýn Kýrýk Notasý” koydum. Ezgiyle, kafe terasýnýn köþesinde oturuyorduk. Ay ýþýðý, masalarýn üzerine yumuþak bir ýþýk saçýyordu. Ezgi, benim gözlerime baktý ve içindeki heyecaný hissettim.

Ben, yavaþça Ezgi’nin yanýna geldim eðildim. “Ezgi,” dedim, “Seninle bir þey paylaþmak istiyorum.”

Ezgi, kalbi hýzla çarparken, benim dudaklarýma doðru yaklaþtýðýný hissettim. Ýkimiz de birbirimize doðru eðildik ve dudaklarýmýzý birleþtirdik. Zaman durmuþ gibiydi o an.

Mehmet Aluç