" Zaman sadece ilerler, sanmadýðýmýz kadar gerçek, sayamadýðýmýz kadar fazla. Bazense bazý anýlarý þahit eder kalbimize. Ýþte o anýlar içimizdeki duygularý ölümsüzleþtirir. O anýlar içimizdeki duygularý derinleþtirir. Bu kimi zaman bir tramva kimi zamansa güzel bir aný olsa da, hayata dair derin izler býrakýr. Gördüklerimiz, duyduklarýmýz ve en sonunda bileceklerimiz.. Elimizdeki tek delil onlardýr.

Ne de güzeldir deniz kokusu öyle deðil mi? Gerçi her haliyle güzeldir deniz kokusu. Mutluyken, üzgünken, kýrgýnken.. Kimi zaman mutluluðuma mutluluk katar kimi zamansa yaralarýmý sarar. Onun elmastan güzelliði etkiler ancak camdan kalbimi." 

Kara iskelenin direklerinden tutunarak hýzlandýrdým adýmlarýmý. Deniz'in sakin dalgalarý iskeleyi boyuyordu.Havada usulca süzülen tatlý meltem, adeta yüzümü okþuyordu. Coþkuyla öten martýlar sanki maviye sürgün bir sonsuzluða uçuyorlardý. Yavaþça batan güneþin geride býraktýklarýný izledim, günün ilk ýþýklarý ile gecenin býraktýðý izler gökyüzünde buluþmuþlardý. Ve taneciklerine ayrýlmýþ bulutlar, bir zamanlar acýlarýmla parçalanmýþ kalbimi anýmsatýyorlardý. Bir süre daha etrafý izledim...