ZEMHERÝ ORTANCASI

Mevsim, zemheri ortancasý

Titriyorum, yalnýz ve çaresiz

Büzülmüþtüm bir kenarda

Bulutsuz bir gecede, dolunay ýþýðý

Yeryüzünden doðuyordu içime

 Ve sonra,

Dalmýþým hülyalara,

Ne düþündüðümü bilmeden

Akýl karýþýk, fikir durgun

Yürek sýzýsý, içimde yara

 Ve birden,

Baktým etrafa penceremden

Yeryüzünün en güzel çiçeði

Gülümsedi bana,

Adýný sordum ona

Dedi, zemheri ortancasý

Devam etti zemheri ortancasý

Anam-atam Taþkýrangiller

Yapraklarým geniþ ve parlaktýr

Daðda-bayýrda

Ve dahi bahçenizde

Ýki mevsimi bir arada yaþar

Üçüncü mevsim gönlünüzdür

Gönlünüzde bile açarým

 Yapraklarým geniþtir benim

Hepinizi kucaklayacak kadar

Parlaktýr yapraklarým

O yüzden,

Gecenize doðarým ben

Bahçenizde Ay olurum

 Zemheri ortancasýnda

Rengim bronz olur

Ya ýlýman iklimlerde

Hep yeþil kalýr yapraklarým

 Gözlerinize þenlik olur

Yüreðinizde büyük sevinç

Unutmayýn sakýn beni

Ben zemheri ortancasýyým

 Bahçenizde boy veririm

Güneþ kurutur beni,

Nemi çok severim

Bolca sulayýn beni

Sevmeyi ihmal etmeyin

Çiçeðim yere düþer

 Unutmayýn sakýn beni

Bergenia’dýr benim adým

Bahçenizde ýþýldayan

Dolunayýnýzým ben

Sakýn ha!

Kýþ kokulu Bergenia’yý

Üzmeyin, soldurmayýn