Mezara kadar 

Sadeydi sessizdi masumdu okul yolunda

Üç beþ kitap bir de çanta vardý kolunda

Tek hata yaptým bir çift göze vuruldum

Paramparça oldu kalbim ortalýða savruldum

Kimin nesiydi bilemem bir kez baktý derinden

Ben kaldýrýmda vurulup kaldým yüreðimden

Bu gece gene uyuyamadým uykusuz    biçare

Ne yapacaðým bilemem bütün cinler peþimde

Aklýmda o fikrimde o girdabýnda yoðruldum 

Daðlara kaçtý ruhumu da aldý gitti neþemi de

Ilýk çorba içeceðim günler geldiðinde

Saçlarým aðarmýþ aðýzda diþ yok

Ve ben hala onu düþünüyorsam

Gecenin kör bir yerinde

Ne domuz sýkýsý içerim ne de paþa rakýsý

Adam gibi adamýmdýr adam gibi içerim

Zorba deðilim zorlu severim

Fýrtýna olmasam da dürüst eserim

Sen benim kaderimsin

Muhasebeyi yaptým içimde

Seni soran dost sandýklarým

Zoru anlattýlar bir baþka biçimde

Bükülse de belim olsa kollarým  çelimsiz

Hani kundura giyecek mecalim kalmasa

Ya bu sabah tekrar görmeye geleceðim seni

Ya da öldüðümü söyleyecekler üzgün bir biçimde

Gözlerime son topraðý sen at

Gözü doysun diye öyle diyorlarmýþ belki de öyle

kefenimin altýnda yüreðim atmasa da

Ruhum seni seviyorum diye baðýracak bir biçimde

Osman Atatop 11 Temmuz 2024