Ölüm bir şey değil,
Ardından bakakalmak acı verici olan
Yaşanılan pişmanlık,
Geçmeyen düşmanlık,
İnsanın canına yakan.
Halbuki ölüm adildir her nefise,
Ölümle temizlenir her nefis belki de
Ama ardından bakakalmak,
O pişmanlık zor yaşayana,
Hayatta kalana,
Hayatı zehir olana.
Yoksa kim düşlemez ki temiz bir gidiş,
Bilinmeyene çekiliş,
Geriye kalanlarda derin bir iç çekiş,
Gözyaşları, hüzün ve belki biraz öfke.
Acı verici her ölüm,
Birileri ölürken birileri acı çekmekte.
Bir de ölenin ağırlığı var kalanlara,
Öyle bir ağırlık ki insanın belini büken,
Gözlerinden inci gibi yaşlar döken,
Kalanı kambur bırakan bir ağırlık.
Kalanın kalan ömrüne aydınlanamayan bir karanlık,
Gidene tutulan içli bir ağıt.
Ne yapılsa da geçmeyecek birkaç olasılık.
Şifasız bir hastalık,
Geride kalana miras bu ayrılık.
Ölmek mi zor yoksa kalmak mı?
Ölenin ardından için için yanmak mı?
Yaşananları acıyla hatırlamak,
Yaşanabilir olasılıkları hesaplamak mı?
Yoksa bunun adı hayat mı?
Bu durumda en zoru yaşamak,
Hayatta kalmak,
Ölüm denilen zulme katlanmak mı?