VEDA BUSESİ
Tertemiz bir
sevdaydı nazardan kolladığım
Bütün
yaşanmışlara sende sahip çık derim
Bir veda
busesiydi rüzgârla yolladığım
Alıp da alnına
koy, bunu senden isterim
Estirdiğin rüzgârı nefesimde sakladım
Hakkında
konuşmayı kendime yasakladım
Aşka zeval
gelmesin diye seni akladım
Seni sevdim
seveli hem sağır hem de körüm
Hasretinden
yansa da aşkla kapına gelen
Ne söz dinleyen
oldu ne de kıymeti bilen
Bendim benim
gözümden akan yaşları silen
Huşuyla okuduğun
her şiirde ben varım.
Sıkıntılı
günlerdi zaman zaman darlandık
Bazen sevinç yaşadık
bazen de efkarlandık
Çıkışı olmayan
bir boşluğa yuvarlandık
Allah bilir ben
bilmem kalbinde var mı yerim
Coşari’nin
yazdığı her şey gönül sesiydi
Seninse dört bir
yanın cehennem kafesiydi
Evet bu son
yollanan bir veda busesiydi
Ben sabrıma
sığındım, sonrası Allah kerim.
26.08.2024/Samsun
İbrahim COŞAR