Online Üye
Online Ziyaretçi
EVİNİN
YOLUNU TUTAR İNSAN
Fasılasız
bir yolcudur
Sokakların
dertlerini sırtlanır durmadan
Yüklenir
tüm yarım kalanların hikâyelerini
Kırılmış
kalpleri toplayıp sokaklardan
Umut kapılarını
bir açıp bir kapatıp
Evinin
yolunu tutar insan…
Bazen
kimse sormaz
Hüznün
yürekleri yıkıp geçtiği zamanları
Bitmeyen
bekleyişlere sabır dokur bıkmadan
Her
köşe başında tazelenirken özlemler
O kadar uzak o kadar yabancıdır
İnsan
kendine bile yabancıyken
Yüreğine,
tutuşturur bütün hasretleri
Evinin
yolunu tutar insan…
Hayat
acımasızca devam ederken
Hiçbir
şey umduğu gibi değildir
Neye
bir şey söylemek istese
Her
sözcüğü boğazında düğümlenir
Nereye
ayak bassa
Gurbet
kuşları konar omuzlarına
Gözleri
buğulanır
Bütün yenilmişliklerini
koyar ceplerine
Evinin
yolunu tutar insan…
Arada
mutluluk penceresinden doğar güneş
Hayatı
güzelleştirenleri anar vefasıyla
Gülümseyen
yüzlerde görür kendini
Bir
anlık bile olsa gülümser
Gözlerinin
kalebendi
Kalbinin
sevinç naralarını kuşanır
En
güzel merhabasıyla
Evinin
yolunu tutar insan…
Dedim
ya acımasızdır dünya
Kendi
çarkında dönmeye devam ederken
Ötelenen
duygularını sahiplenir
Yüz
yıllık savaşçı olur savaşır durmadan
Sarsılır
Kırılır
Yıkılır
Yenilir
Yine de
Evinin
yolunu tutar insan…
Âdem
Efiloğlu
20.07.
2024